Dorten, Hans Adam

Prokurator, przywódca separatystów

Urodzony: 10.02.1880 w Endenich (okręg Bonn)

Zmarł: 04.1963 w Nicei

Dorten studiował prawo w Heidelbergu, Monachium i Bonn. Następnie pracował w sądzie okręgowym w Waldbröl i jako prokurator w Düsseldorfie, uzyskał doktorat w Lipsku w 1907 r., a od 1912 r. zajmował stanowisko sędziego w Waldbröl. Jego przeniesienie do sądu okręgowego w Berlinie latem 1914 r. zostało udaremnione przez wybuch I wojny światowej, w której Dorten brał udział jako kapitan do 1918 roku.

Po rewolucji listopadowej 1918 r. i okupacji Nadrenii zajął się polityką. Był bliski Partii Centrum i należał do Ruchu Nadreńskiego, który prowadził antysocjalistyczną i antypruską politykę w celu ustanowienia suwerennej Republiki Nadreńskiej.

Na początku 1919 r. Dorten przeniósł się na Hildastrasse 14 w Wiesbaden, gdzie odbywały się spotkania z ludźmi o podobnych poglądach i francuskimi oficerami wojskowymi. Pod jego kierownictwem 1 czerwca 1919 r. w Wiesbaden proklamowano Republikę Reńską. Początkowo wspierany przez francuskie siły okupacyjne, zamach stanu zakończył się po około tygodniu. Masowy opór administracji miasta i ludności uniemożliwił ustanowienie rządu Dortena. Wydano nakaz aresztowania Dortena za zdradę stanu, ale nie można było go wyegzekwować na okupowanym terytorium.

Podczas kryzysu w Nadrenii w 1923 r. Dorten, wraz z Josefem Matthesem i wspierany przez Reńską Ligę Niepodległości, 20 października 1923 r. ogłosił w Koblencji "Tymczasowy Rząd Republiki Reńskiej". Po rozbieżnościach, w połowie listopada proklamował rząd dla południowej Nadrenii w Bad Ems. Ta próba zamachu stanu również zakończyła się niepowodzeniem z powodu braku poparcia ze strony szerokich kręgów społeczeństwa i malejącego poparcia francuskiego wojska.

Dorten wyemigrował do Francji, od 1927 r. pracował jako prawnik w Nicei, a w 1928 r. otrzymał francuskie obywatelstwo. W 1937 r. napisał swoje wspomnienia pod tytułem "La Tragédie Rhénane".