Cuntz, Friedrich

Lekarz

urodzony: 10 listopada 1852 r. w Heidelbergu

zmarł: 30.04.1910 w Wiesbaden

Po tym, jak Cuntz pielęgnował rannych w Alzacji jako asystent swojego ojca podczas wojny francusko-pruskiej w latach 1870/71, rozpoczął studia medyczne w Heidelbergu, Greifswaldzie i Getyndze w 1872 roku, uzyskując tytuł doktora. Następnie odbył służbę wojskową jako lekarz w Kilonii w 1878 r., a dalsze studia zaprowadziły go do Wiednia, Drezna i Londynu, zanim osiadł w Wiesbaden.

Tutaj prowadził bardzo popularną praktykę. Pracował również jako lekarz dla ubogich i był zaznajomiony ze złymi warunkami higienicznymi i zdrowotnymi w dzielnicach mieszkaniowych dla ubogich w Wiesbaden. Przeprowadzając badania w szkołach podstawowych Wiesbaden po wybuchu epidemii świerzbu, dostrzegł potrzebę utworzenia szkolnej służby medycznej, którą zainicjował wraz z radnym miejskim Friedrichem (Fritzem) Kalle. W 1896 r. rada miasta podjęła decyzję o jej wprowadzeniu, początkowo w formie służby medycznej w niepełnym wymiarze godzin.

Pełniąc odpowiedzialne funkcje w krajowych i międzynarodowych stowarzyszeniach, Cuntz pracował nad standaryzacją pracy lekarzy szkolnych. Stał się orędownikiem szkolnej służby medycznej jako pełnoetatowej profesjonalnej działalności medycznej i wzywał do dalszego rozwoju zwykłego diagnozowania wad zdrowotnych u dzieci w kierunku ich systematycznego leczenia, którego nie uważał za zadanie lekarzy szkolnych. Opowiadał się za wolnym wyborem lekarza, nawet dla dzieci bez środków do życia, oraz za koniecznością podjęcia działań opiekuńczych w celu poprawy zdrowia publicznego.

W 1907 r. Cuntz został mianowany radcą medycznym; został odznaczony Orderem Czerwonego Orła i Krzyżem Wojskowym. Cuntz został pochowany na Cmentarzu Północnym. Na nagrobku znajduje się płaskorzeźba przedstawiająca go w antycznej pozie lekarza podającego lekarstwa dwójce dzieci.