W 1947 r. założono Stowarzyszenie Caritas Wiesbaden jako organizację non-profit z takimi placówkami jak Hospicjum Ducha Świętego, Szpital św. Józefa, trzy domy młodzieżowe, pięć domów dla osób starszych i dziesięć oddziałów opiekuńczych. W połowie lat 50. działalność Caritas nabrała nowego rozpędu za sprawą dyrektora Karla-Wilhelma Bruno (1926-2007). W 1958 r. zintensyfikował on współpracę z parafiami, zorganizował wykłady promujące karierę i wprowadził opiekę nad głuchoniemymi i niewidomymi, a także opiekę rodzinną. Opieka nad dziećmi i młodzieżą stała się ważnym obszarem pracy.

W wyniku debaty na temat domów opieki w latach 1969/70, ośrodki młodzieżowe zmieniły się z domów czysto mieszkalnych w placówki bardziej terapeutyczne. Pod koniec lat 80-tych Stowarzyszenie Caritas Wiesbaden popadło w trudności finansowe, ponieważ pomimo rosnących kosztów, dotacje z państwa, miasta i diecezji uległy stagnacji. Po restrukturyzacji stowarzyszenia w latach 1988-91, opieka nad młodzieżą i osobami starszymi została po raz pierwszy zorganizowana w formie spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, aby sprostać stale zmieniającym się wymaganiom. W 2007 r. w wyniku fuzji powstało Stowarzyszenie Caritas Wiesbaden-Rheingau-Taunus.