Busch, Max Ernst

Pedagog społeczny, naczelnik więzienia w Wiesbaden

Urodzony: 12.12.1922 w Nordhausen

Zmarł: 16.07.1993 w Höfen/Enz

Busch został powołany do wojska w 1942 r. i dostał się do niewoli amerykańskiej, a następnie francuskiej, z której został zwolniony w 1946 r. W latach 1946-51 studiował pedagogikę społeczną, historię i filozofię w Tybindze i Frankfurcie nad Menem. W latach 1946-51 studiował edukację społeczną, historię i filozofię w Tybindze i Frankfurcie, ukończył studia w 1954 r. i zdał egzamin państwowy na pracownika socjalnego.

Busch dołączył do służby więziennej kraju związkowego Hesja i w latach 1954-59 był odpowiedzialny za specjalną jednostkę dla młodych więźniów w więzieniu Frankfurt-Höchst. W 1959 r. przejął więzienie dla dorosłych w Dieburgu. Od 1963 r. był naczelnikiem więzienia Wiesbaden (JVA).

Wraz z budową nowego więzienia w Wiesbaden stworzył pierwszy ośrodek dla nieletnich w powojennych Niemczech, który odzwierciedlał wdrożenie koncepcji edukacyjnej w systemie więziennictwa dla nieletnich. W zakresie architektury wdrożył swoją nowoczesną koncepcję penitencjarną: odejście od tradycyjnego budynku centralnego na rzecz indywidualnych pawilonów, w których więźniowie mieli mieszkać w grupach mieszkalnych.

Od 1954 r. wykładał w Wyższej Szkole Pracy Socjalnej w Kassel, na Uniwersytecie Nauk Stosowanych w Darmstadt (1959-63) oraz na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Heidelbergu.

Był szczególnie zainteresowany politycznym i wewnętrznym wymiarem pracy socjalnej. wymiar pracy socjalnej. Był współzałożycielem "Międzynarodowego Towarzystwa Edukacji Domowej" i pracował w wielu organizacjach społecznych i zajmujących się opieką nad młodzieżą, w szczególności w "Komisji Rządu Federalnego ds. Był w stanie zapewnić decydujący impuls jako "użytkownik prawa w terenie", gdy w 1976 r. uchwalono ustawę o więziennictwie.

W 1974 r. został powołany na Katedrę Pedagogiki Społecznej i Pedagogiki Przestępców na Uniwersytecie w Wuppertalu. Po przejściu na emeryturę był zaangażowany w reorganizację systemu karnego dla nieletnich w Wolnym Państwie Turyngii. Uniwersytet w Wuppertalu uhonorował go pamiątkową publikacją z okazji jego śmierci.