Brenner, Eduard

Przyrodnik, filolog, dyrektor muzeum

Urodzony: 29.01.1877 w Wiesbaden

Zmarł: 03.04.1915 w Carpathii

Brenner studiował filologię nowożytną i chemię we Fryburgu, Marburgu i Heidelbergu. Po kilku pobytach w Anglii uzyskał doktorat w 1907 r. i podjął pracę jako asystent naukowy w Muzeum Historycznym we Frankfurcie nad Menem. Od lata 1908 r. do jesieni 1909 r. pracował w Museum Nassauischer Altertümer w Wiesbaden, a następnie do lata 1911 r. w Römisch-Germanisches Zentralmuseum w Moguncji.

1 września 1911 r. objął stanowisko dyrektora Muzeum Starożytności Nassau, które w tym czasie nadal mieściło się w Erbprinzenpalais. Jego głównym zadaniem było zaplanowanie zbliżającej się przeprowadzki Kolekcji Starożytności N assau (SNA) do nowego budynku, którego budowa rozpoczęła się w 1913 roku. Celem Brennera było uczynienie z kolekcji centrum historycznych i regionalnych badań gleby oraz repozytorium zachowanych dokumentów z przeszłości, od czasów prehistorycznych do niedawnej przeszłości.

Pomimo ograniczonych środków i braku personelu, udało mu się znacznie rozszerzyć SNA, dokonując nowych zakupów i prowadząc archeologiczne badania gleby oraz wzbudzając zainteresowanie muzeum starożytności i jego kolekcją w szerokich kręgach.

Owocna praca Brennera została nagle przerwana przez wybuch I wojny światowej. Nie doczekał otwarcia SNA w nowym Muzeum Wiesbaden 15 lipca 1920 roku. Jako porucznik armii został powołany do wojska na początku wojny i poległ na początku bitwy wielkanocnej w Karpatach, na południe od Przełęczy Dukielskiej, jako dowódca kompanii. Tutaj też został pochowany.