Wiele dzikich pszczół stało się rzadkich, ponieważ brakuje im odpowiednich miejsc do gniazdowania i pożywienia. Dzieje się tak z powodu uporządkowanych krajobrazów uprawnych, monotonnych pól i ogrodów oraz stosowania pestycydów.

Zgodnie z "Czerwoną listą zagrożonych zwierząt, roślin i grzybów" (stan na luty 2011 r.), ponad 52% gatunków pszczół odnotowanych w Niemczech jest zagrożonych. 25 z tych zagrożonych gatunków jest zagrożonych wyginięciem.

Dzikie pszczoły występują w różnych rozmiarach i kolorach.

Najmniejszą dziką pszczołą w Niemczech jest piaskowa pszczoła stepowa, która ma zaledwie cztery milimetry. Największą, mierzącą trzy centymetry, jest duża niebieska pszczoła leśna. Dawniej rzadko spotykana w Wiesbaden, obecnie jest często widywana. Jako gatunek ciepłolubny, korzysta z wyższych średnich temperatur związanych ze zmianami klimatu.

Niektóre gatunki są przywiązane do występowania określonych gatunków roślin, inne są elastyczne w poszukiwaniu pożywienia. Specjaliści wśród pszczół są poważnie zagrożeni, jeśli "ich" roślina zniknie z danej lokalizacji.

Wiele różnych gatunków pszczół buduje różnorodne gniazda. Kopią dziury w ziemi, wygryzają wgłębienia w rdzeniu łodyg roślin lub wykorzystują istniejące wgłębienia. Niektóre gatunki budują gniazda na solidnej podstawie, wykorzystując żywicę, włókna roślinne lub piasek zmieszany ze śliną jako materiał budowlany. Zdecydowana większość gatunków pszczół gniazduje pod ziemią.

W zimne i wilgotne wiosenne dni, kiedy ani pszczoły miodne, ani inne owady nie wylatują, to gęsto owłosione trzmiele nadal zapylają kwiaty.

Większość gatunków pszczół nie tworzy kolonii, lecz żyje samotnie.

Pszczoły zaspokajają swoje potrzeby energetyczne niemal wyłącznie dzięki słodkiemu nektarowi roślin kwitnących. Zbierają pyłek kwiatowy jako pokarm dla swoich larw. Zupełnie "przypadkowo" pszczoły zapylają rośliny kwitnące podczas żerowania. Umożliwia to powstawanie owoców i nasion. Około 80 procent naszych roślin kwitnących jest zależnych od zapylania przez owady. Pszczoły wykonują dużą część tej pracy. Zapewnia to dostawy żywności dla wielu żywych stworzeń, w tym ludzi. Są one również ważną częścią łańcucha pokarmowego i służą jako pożywienie dla innych zwierząt, takich jak ptaki, gady i ssaki.

W ciągu roku trzmiele społeczne powiększają swoje gniazda, a tym samym kolonię. Jesienią kolonia umiera, a zimują tylko nowe królowe, które wyrosły, aby zbudować nową kolonię w następnym roku. W kolonii trzmieli żyje od 50 do 500 osobników.

Sytuacja wygląda inaczej w przypadku gatunków samotnych. Długość życia samic jest zwykle ograniczona do czterech do sześciu tygodni. W tym czasie mogą one wyprodukować jedynie od 20 do 40 sztuk potomstwa.

Rozwój pszczół, od jaja do owada latającego, odbywa się w komórkach lęgowych. Nektar i pyłek służą jako źródło pożywienia. Pszczoły kukułcze przemycają swoje jaja do gniazd innych gatunków, a ich larwy rozwijają się tam kosztem larw gospodarza.

U większości gatunków pszczół samice posiadają "żądło obronne". Jednak prawie wszystkie gatunki są niezwykle spokojne i bronią się tylko wtedy, gdy są bezpośrednio nękane. Często ich żądła nie są nawet w stanie przebić ludzkiej skóry.

Jedynie trzmiele tworzące kolonie od czasu do czasu bronią swojego gniazda w sposób, który możemy wyraźnie poczuć, jeśli zostaniemy niepokojeni. Żądło trzmiela nie jest jednak porównywalne z żądłem pszczoły miodnej. W przeciwieństwie do pszczół, żądło trzmiela nie wbija się w ludzką skórę. Ilość jadu używanego przez trzmiela jest również znacznie mniejsza niż w przypadku pszczoły miodnej. Ukąszenie trzmiela nie jest typową reakcją obronną.

Większość ludzi lubi pszczoły. Jednak, zwłaszcza gdy duża liczba pszczół gromadzi się w jednym miejscu, pojawiają się również pytania.

"Pszczoły na piasku/ścianie"

Wraz z nadejściem wiosny Agencja Ochrony Środowiska od czasu do czasu otrzymuje doniesienia o rojach pszczół na odkrytych kopcach ziemi lub na fasadach domów.

Są to zazwyczaj samotne gatunki pszczół. Latają one wokół swoich miejsc lęgowych, które znajdują się w otworach w elewacji lub w ziemi. Sprzyjające warunki siedliskowe mogą prowadzić do powstawania luźnych społeczności lęgowych. W ich obrębie każda królowa samotnie opiekuje się swoim potomstwem.

Jeśli z tuneli wyklują się młode osobniki, początkowo są to samce. Czekają one przed rurkami lęgowymi na pojawienie się samic.

Zwierzęta te zachowują się bardzo pokojowo. Sytuacja rozwiązuje się sama w krótkim czasie. Wszelkie działania przeciwko zwierzętom byłyby całkowicie niewłaściwe i dlatego nie kwalifikują się do zezwolenia.

Trzmiele

Jeśli trzmiele osiedliły się w ogrodzie, nie należy oczekiwać reakcji obronnych, jeśli są trzymane w bezpiecznej odległości 1-2 metrów od wejścia do gniazda. Jeśli trzmiele czują się zagrożone, mogą bronić się żądląc. Różne gatunki trzmieli są drażliwe na różne sposoby. Trzmiele drzewne żądlą najszybciej. Wynika to z faktu, że budują one gniazda w bardziej otwarty sposób niż inne gatunki. W rezultacie są bardziej narażone na atak.

Trzmiele lubią budować gniazda pod ziemią. Jeśli na posesji mieszkają dzieci lub zwierzęta domowe, gniazdo można otoczyć siatką, aby zapobiec konfrontacji. Niektóre gatunki trzmieli rozwiązują swoje kolonie w czerwcu/lipcu. Gniazda innych gatunków mogą pozostać żywe aż do jesieni.

Jeśli mimo ochrony gniazda trzmieli pojawią się problemy, rozwiązaniem może być jego przeniesienie. Jest to jednak szczególnie skomplikowane w przypadku gniazd naziemnych, ponieważ gniazda często są szeroko rozgałęzione.

Podobnie jak wszystkie "dzikie pszczoły", trzmiele podlegają specjalnej ochronie gatunkowej.

Pszczoły miodne

Pszczoły miodne roją się w maju i czerwcu. Na stronie poświęconej pszczołom miodnym można dowiedzieć się, z kim należy się skontaktować w przypadku napotkania roju pszczół.

Każdy użytkownik ogrodu i balkonu może przyczynić się do zachowania różnorodności owadów, nawet na niewielkiej przestrzeni. W załączonych dokumentach znajdują się sugestie dotyczące ich wdrożenia.