Około 1840 roku Dotzheimer Strasse i dzisiejsza Emser Strasse zostały wytyczone jako pierwsze ulice mieszkalne. Od lat pięćdziesiątych XIX wieku nastąpił rozwój dzisiejszej Wellritzstraße, która początkowo została wytyczona jako ślepa uliczka.

W latach sześćdziesiątych i na początku siedemdziesiątych XIX wieku, wewnętrzny Westend rozrósł się pomiędzy Emser Straße, Bleichstraße, Schwalbacher Straße i pierwszą obwodnicą, która została zbudowana około 1900 roku. Dzielnica rozwijała się również poza obwodnicą: Bertramstraße i Feldherrenviertel, nazwane na cześć prusko-niemieckich oficerów wojskowych, rozszerzyły obszar mieszkalny na początku XX wieku, tak że dzielnica prawie całkowicie osiągnęła dzisiejsze granice dzielnicy. Na zachodzie pozostało tylko kilka otwartych przestrzeni, z których większość została zabudowana w latach dwudziestych XX wieku, a niektóre dopiero po drugiej wojnie światowej.

Szerokie ulice z imponującymi fasadami oraz zachowana do dziś mieszanka budynków mieszkalnych i komercyjnych są charakterystyczne dla architektury Westend do czasów I wojny światowej. Bloki budynków często mają proste tylne dziedzińce, które pomagają kształtować wizerunek dzielnicy.

Ważnym wydarzeniem był zakup i wyburzenie terenu koszar przez miasto - na krótko przed I wojną światową. Na tym terenie wybudowano dzisiejszy Platz der Deutschen Einheit oraz II Liceum Ogólnokształcące dla Dziewcząt (obecnie Szkoła Elly Heuss). Szkoła ta, która została wydzielona z Schlossplatzschule w 1907 roku, otrzymała nowy budynek w 1916 roku.

Leibnizschule, założona w 1905 roku jako miejska szkoła średnia przy Zietenring, jest również jedną ze szkół o długiej tradycji w dzielnicy. Pierwszą szkołą w dzielnicy była szkoła przy Bleichstraße, która została otwarta w 1879 roku, a później została włączona do Blücherschule. Gewerbeschule, otwarta przy Wellritzstraße w 1881 r., jest jedną z najstarszych tego typu szkół w Niemczech i wyłoniła się ze szkoły handlowej założonej w 1845 r. na rynku.

Po II wojnie światowej szkoła odegrała szczególną rolę: od 2 lipca 1946 r. w jej auli obradowała pierwsza demokratycznie wybrana rada miejska po nazistowskiej dyktaturze, aż do zakończenia odbudowy ratusza w 1951 r. Szkoła zawodowa rozwinęła się w Friedrich-Ebert-Schule i Kerschensteinerschule, które są obecnie częścią centrum szkół zawodowych w południowo-wschodniej dzielnicy.

Rozbiórka podwyższonego mostu w 2001 roku przybliżyła Westend do centrum miasta. Dzielnica na zachód od Schwalbacher Strasse w coraz większym stopniu rozwija swoje walory urbanistyczne i architektoniczne. Najnowsze plany urbanistyczne mają na celu dalszy rozwój obszaru Schwalbacher Strasse/zachodniego centrum miasta.

Typowe dla dzielnicy Feldherrenviertel wokół Blücherstraße i Scharnhorststraße są historyczne bazaltowe bruki, z których część została zachowana.