Planowany rozwój rozpoczął się w 1818 r. od zbocza Taunusstrasse, które zamknęło historyczny pięciokąt. W latach czterdziestych XIX wieku, równolegle z budową Paulinenschlösschen, pierwsze wille powstały przy Sonnenberger Strasse i Bierstadter Strasse. Obszary te szybko stały się ulubioną dzielnicą mieszkaniową zamożnej społeczności Wiesbaden. Ogrody przypominające parki tworzyły zieloną dzielnicę miasta.

Miasto nadal się rozwijało. Od lat sześćdziesiątych XIX wieku rozwój na północny zachód od Röderstraße nabrał tempa, a ekspansja w kierunku Geisberg również zaczęła nabierać kształtu. W pobliżu rosyjskiego kościoła prawosławnego, znanego również jako grecka kaplica, który został zbudowany w latach 1847-1855, do pierwszej wojny światowej wyrósł kolejny krajobraz willi. Dolina Nero, która została rozwinięta jako dzielnica mieszkaniowa na początku XX wieku, stała się jedną z najbardziej poszukiwanych dzielnic Wiesbaden.

Otwarcie kolei Neroberg w 1888 roku, która ułatwiła dostęp do Neroberghotel, doprowadziło do rozwoju jednej z najważniejszych atrakcji turystycznych Wiesbaden. Neroberg i Opelbad, który został otwarty w 1934 roku, są nadal popularnymi miejscami dla ludzi z Wiesbaden i całego świata.

Innym historycznie ważnym miejscem w Wiesbaden-North-East jest obszar Unter den Eichen. Kiedy alianckie wojska okupacyjne stacjonujące tu od czasów I wojny światowej wycofały się, w 1930 r. odbył się tu masowy festiwal z okazji "wyzwolenia Nadrenii". W latach 1944-1945 miejsce to było siedzibą komanda satelitarnego obozu specjalnego SS Hinzert. Dziś pomnik obozu koncentracyjnego Unter den Eichen upamiętnia ten mroczny czas. Po wojnie przeniósł się tu przemysł filmowy i telewizyjny. W latach 1964-1984 mieściła się tu siedziba telewizji ZDF.

Po II wojnie światowej nowe budynki, takie jak Federalny Urząd Policji Kryminalnej, który został otwarty w 1953 r., oraz mniejsze projekty, takie jak wydawnictwo Brockhaus na Leberbergu, przyczyniły się do dalszego rozwoju miasta. Zameczek myśliwski Platte, zbudowany w latach 1823-1826 i zniszczony w 1945 r., został historycznie odrestaurowany. Ruiny stanowią świadectwo historii miasta i są obecnie popularnym miejscem wydarzeń. Znajduje się on na skraju lasu miejskiego przy historycznej "Platea", drodze, która zawsze łączyła Ren z Limburgią.

Łąkowa dolina potoku Schwarzbach została w latach 1897/1898 przekształcona w angielski ogród krajobrazowy - Park Doliny Nero.

Encyklopedia miasta daje ekscytujący wgląd w historię naszego miasta.