Ο Adolf Noetzel ήταν εμπορικός καλλιτέχνης στο επάγγελμα, αλλά το πάθος του ήταν η ζωγραφική. Κατά τη διάρκεια μιας ανάγνωσης του βιβλίου "Γράμματα από τη Ρόζα Λούξεμπουργκ", ο κύριος και η κυρία Noetzel γνώρισαν τους Anneliese και André Hoevel, με τους οποίους ένωσαν τις δυνάμεις τους για να αντισταθούν στο ναζιστικό καθεστώς μετά το 1933.

Λόγω του αρχόμενου τρόμου των εθνικοσοσιαλιστών και της κριτικής τους αξιολόγησης των τρεχουσών πολιτικών εξελίξεων, ο κ. και η κα Noetzel προσχώρησαν στο KPD στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Στις 4 Μαρτίου 1933, η αστυνομία ερεύνησε το γραφείο του Adolf Noetzel στα πολυκαταστήματα του Εβραίου ιδιοκτήτη Adolf Blumenthal για κομμουνιστικά φυλλάδια και τον έθεσε μαζί με άλλα μέλη του KPD υπό "προστατευτική κράτηση" στο αρχηγείο της αστυνομίας. Εξανάγκασαν την απελευθέρωσή τους με κοινή απεργία πείνας.

Λίγο αργότερα, ωστόσο, ο Adolf Noetzel απελάθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Sonnenburg, όπου παρέμεινε μέχρι τις 13 Νοεμβρίου 1933. Η σύζυγός του, Anneliese Hoevel και άλλα θηλυκά μέλη του KPD από το Βισμπάντεν μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης γυναικών στο Μόρινγκεν. Μετά τη λεγόμενη παραμονή για αναμόρφωση, η επιστρεφόμενη Margarethe Noetzel και ο σύζυγός της μπόρεσαν να ζήσουν μια ζωή "χωρίς διώξεις" για σχεδόν ένα χρόνο. Ωστόσο, ο Adolf Noetzel δεν επιτρεπόταν να εκθέσει τους πίνακές του. Μετά την προδοσία ενός πληροφοριοδότη, συνελήφθη και πάλι στις 11 Νοεμβρίου 1934. Οκτώ ημέρες νωρίτερα, είχε γίνει πατέρας μιας κόρης.

Παρά τις περαιτέρω συλλήψεις τα επόμενα χρόνια, το ζεύγος Noetzel ενέτεινε τις προσπάθειές του κατά του καθεστώτος, ιδίως κατά τη διάρκεια του πολέμου. Τελικά καταγγέλθηκαν από τον πληροφοριοδότη της Γκεστάπο στο Βισμπάντεν, τον Lutz Mohr. Το 1941, ο Adolf Noetzel καταδικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία, ενώ η Margarethe Noetzel σε έξι χρόνια φυλάκισης. Ο Adolf Noetzel βρέθηκε νεκρός στο κελί του πριν από την εκτέλεσή του. Η σύζυγός του απελευθερώθηκε μόλις στο τέλος του πολέμου και έζησε με την κόρη τους στο Βισμπάντεν.

Το 1953, η κόρη παρέλαβε τους κατασχεμένους πίνακες του πατέρα της πίσω στη Γαλλία. Από τη μεταπολεμική περίοδο, ο Adolf Noetzel έχει αναγνωριστεί ως σημαντικός ζωγράφος του Βισμπάντεν.