Hellmund, Egidius Günther

Προτεστάντης πάστορας

Γεννήθηκε: 06.08.1678 στο Nordhausen

Πέθανε: 06.02.1749 στο Wiesbaden

Ο Χέλμουντ σπούδασε θεολογία στην Ιένα και τη Χάλε από το 1696, όπου στράφηκε προς τον πιετισμό υπό την επιρροή του Αύγουστου Χέρμαν Φράνκε (1663-1727). Από το 1700 ήταν ιεροκήρυκας στη νότια Γερμανία, έγινε εφημέριος στην Berka/Werra το 1707, πάστορας στο Daaden (Westerwald) το 1708 και στο Wetzlar από το 1711-21 (διακόπηκε το 1713/14 από απόλυση από το αξίωμα λόγω παραβίασης της απαγόρευσης των conventicles, δηλαδή της απαγόρευσης των μη εκκλησιαστικών συγκεντρώσεων για λατρεία).

Ο διορισμός του ως πάστορα, δικαστικού ιεροκήρυκα και επιθεωρητή στο Βισμπάντεν το 1721 του προσέφερε την ευκαιρία για εκτεταμένες λαϊκές εκκλησιαστικές δραστηριότητες με την πιετιστική έννοια, π.χ. με την ίδρυση του ορφανοτροφείου με την εκπαίδευση δασκάλων, με τη φροντίδα των φτωχών και την προώθηση του νοσοκομείου, όπου καθοδηγούνταν στις αποφάσεις του και από θεϊκούς οιωνούς ("η χάρη γνέφει"). Το 1724, από ενδιαφέρον για τα (συχνά νόθα) ορφανά, δέχτηκε τον τίτλο του κόμη Παλατινού, ο οποίος του επέτρεψε να δηλώσει τον γάμο του. Τα έσοδα από το ελαιοτριβείο που ίδρυσε το 1736 χρησιμοποιήθηκαν για τη στήριξη του ορφανοτροφείου.

Ο πιετισμός του Hellmund και του γενικού επιστάτη των Idstein και Usingen Johann Christian Lange (1669-1756) συνδύαζε την ήπια λουθηρανική ορθοδοξία με την ενεργό ευσέβεια ("ακούγοντας και κάνοντας τον λόγο του Θεού"), αλλά και ήδη με χαρακτηριστικά του Διαφωτισμού (υποκειμενικότητα). Ο Χ. προσπάθησε επίσης να δημιουργήσει μια λαϊκή, πιετιστική εικόνα του Λούθηρου ("Das Leben des Mannes Gottes Martin Luther", 1730- "Lutherus purificatus", 1730) και την ενότητα των χριστιανών όλων των ομολογιών ("Der Enthusiast und Syncretist", 1720).

Ένας δρόμος στο Βισμπάντεν φέρει το όνομα του Hellmund.