Freyer, Hans

Κοινωνιολόγος, πολιτισμικός φιλόσοφος

Γεννήθηκε: 31/07/1887 στη Λειψία

Πέθανε: 18.01.1969 στο Ebersteinburg (κοντά στο Baden-Baden)

Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, το διδακτορικό του και τη διδακτορική του διατριβή στη Λειψία, ο Freyer διορίστηκε καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Κιέλου το 1922. Το 1925 ανέλαβε την πρώτη έδρα κοινωνιολογίας στη Γερμανία στη Λειψία. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εποχής, έγινε καθηγητής στο Ινστιτούτο Πολιτιστικής και Παγκόσμιας Ιστορίας, διαδεχόμενος την καταργηθείσα έδρα Κοινωνιολογίας.

Από το 1935 ήταν επίσης διευθυντής του Γερμανικού Πολιτιστικού Ινστιτούτου στη Βουδαπέστη και δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής γερμανικής πολιτιστικής ιστορίας στο εκεί πανεπιστήμιο από το 1938. Μετά τη λήξη του πολέμου, ο Φράιερ επανέλαβε τη διδακτική του δραστηριότητα στη Λειψία, αλλά αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει το 1948 λόγω της σαφούς συγγένειάς του με τον εθνικοσοσιαλισμό. Εγκαταστάθηκε στο Βισμπάντεν ως υπάλληλος του εκδοτικού οίκου Brockhaus. Το 1953-55 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Münster, όπου και ορίστηκε ομότιμος. Το 1954 και μετά τη συνταξιοδότησή του, ήταν πολλές φορές επισκέπτης καθηγητής στην Άγκυρα και βοήθησε στη δημιουργία ενός κοινωνιολογικού ινστιτούτου.

Ο Freyer στάθηκε στην παράδοση του Georg Wilhelm Friedrich Hegel και χαρακτήρισε ως πνευματικούς του πατέρες τον Wilhelm Heinrich von Riehl και τον Wilhelm Dilthey από το Biebrich.

Ακόμη και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Freyer δεν εγκατέλειψε την αμφιλεγόμενη συντηρητική του στάση στις αναλύσεις του για την εποχή που ήταν επικριτικές για τον πολιτισμό. Ειδικότερα τα έργα του "Theorie des gegenwärtigen Zeitalters", "Schwelle der Zeiten" και "Weltgeschichte Europas" -για το τελευταίο έλαβε το Βραβείο Πολιτισμού του Βισμπάντεν και τον Ομοσπονδιακό Σταυρό Αξίας για το σύνολο του έργου του- προσέλκυσαν μεγάλη προσοχή και προκάλεσαν συζητήσεις διαρκείας.