Η "Verein der Künstler und Kunstfreunde" (από το 2004 "Die Kammermusik") ιδρύθηκε το 1872. Τα προγράμματά του περιλάμβαναν συναυλίες, εκθέσεις και διαλέξεις από διάφορους τομείς της τέχνης. Ο πρώτος διευθυντής του συλλόγου ήταν ο Carl Georg Firnhaber. Ωστόσο, καθώς η διοίκηση των λουτρών διοργάνωνε όλο και περισσότερο τις δικές της σειρές διαλέξεων, το επίκεντρο μετατοπίστηκε σε μουσικές παραστάσεις με εξειδίκευση στη μουσική δωματίου και έμφαση στη μορφή κουαρτέτου εγχόρδων.

Ακόμη και τότε, χαρακτηριστική ήταν η ένταξη έργων σύγχρονης μουσικής. Χάρη στη δέσμευση του καθηγητή Franz Mannstaedt, πολλοί διάσημοι καλλιτέχνες προσκλήθηκαν στο Wiesbaden, όπως ο βιολονίστας Carl Flesch και ο τσελίστας Enrico Mainardi, καθώς και οι πιανίστες Wilhelm Backhaus και Arthur Schnabel. Συνθέτες όπως ο Γιοχάνες Μπραμς, ο Μαξ Ρέγκερ και ο Ρίχαρντ Στράους ερμήνευσαν δικά τους έργα. Πριν καθιερωθεί η πρακτική της ιστορικής εκτέλεσης στις αίθουσες συναυλιών, το 1904 πραγματοποιήθηκε μια συναυλία από την "Société de Concert des Instruments Anciens" υπό τη διεύθυνση του Camille Saint-Saëns.

Η πολεμική και μεταπολεμική περίοδος αποδείχθηκε δύσκολη. Στη δεκαετία του 1920, όλο και περισσότεροι σημαντικοί ερμηνευτές απασχολήθηκαν ξανά, όπως το κουαρτέτο Guarneri και οι πιανίστες Eduard Erdmann, Walter Gieseking, Claudio Arrau και Elly Ney. Η δεκαετία του 1930 και οι αρχές της δεκαετίας του 1940 έφεραν μια βαθιά ρήξη λόγω των πολιτικών συνθηκών του εθνικοσοσιαλισμού και, μεταξύ άλλων, της συνεπαγόμενης απουσίας των Εβραίων καλλιτεχνών, οι οποίοι είχαν παίξει καθοριστικό ρόλο στην υψηλή ποιότητα των συναυλιών. Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για να ανακτηθεί η άδεια διεξαγωγής συναυλιών.

Από τη δεκαετία του 1950, εμφανίστηκαν και πάλι όλο και συχνότερα εξαιρετικοί ξένοι καλλιτέχνες, όπως ο τσελίστας Pierre Fournier, η πιανίστρια Monique Haas και ο Nikolaus Harnoncourt με το Concentus Musicus Wien σε παλιά όργανα. Στη συνέχεια δημιουργήθηκαν περαιτέρω επαφές, π.χ. με το Juilliard Quartet, το Amadeus Quartet, το LaSalle Quartet και το Beaux Arts Trio. Η επιθυμία για τη διατήρηση της παράδοσης συνδυάστηκε πάντοτε με τον στόχο της εκτέλεσης και σύγχρονης μουσικής -συμπεριλαμβανομένων των παγκόσμιων πρεμιέρων και των βραβευμένων συνθέσεων κατά παραγγελία- καθώς και του ανοίγματος ενός χώρου για νεότερους εκτελεστές.

Αυτό αντιστοιχεί στην προσπάθεια να εισαχθεί ένα νεανικό κοινό στη μουσική δωματίου. Η νέα συνεργασία με την Ακαδημία Kronberg θα πρέπει να εξεταστεί στο πλαίσιο της προώθησης νέων καλλιτεχνών ("Young Elite"). Μια άλλη νέα συνεργασία καθιερώθηκε µε το "∆ιεθνές Ίδρυµα για την Προώθηση της Κουλτούρας και του Πολιτισµού", Μόναχο.

Από την ίδρυσή του το 1872 έχουν πραγματοποιηθεί πάνω από 1.200 συναυλίες. Εδώ και μερικά χρόνια, διοργανώνεται επίσης ένα ρεσιτάλ κάθε σεζόν. Για πάνω από εκατό χρόνια, ο χώρος των παραστάσεων είναι η μεγάλη αίθουσα του Καζίνο του Βισμπάντεν στην Friedrichstraße 22.