Wintzingerode, Friedrich Gerhard Freiherr von

Prawnik, polityk

Urodzony: 25.08.1799 w Hanau

Zmarł: 28.09.1870 w Bonn

Wintzingerode studiował prawo w Jenie i Getyndze od 1819 roku. W 1820 r. wstąpił do służby cywilnej Nassau, gdzie szybko zrobił karierę. W 1824 r. został asystentem ministra, w 1826 r. radcą ministerialnym, a w 1830 r. objął stanowisko dyrektora sądu i sądu apelacyjnego w Wiesbaden. Od 1842 do 1848 r. kierował Izbą Obrachunkową Księstwa Nassau w Wiesbaden, początkowo jako wiceprezes, a od 1843 r. jako prezes. W latach 1843-1847 Wintzingerode był członkiem pierwszej izby posiadłości księstwa, a także wysłannikiem księstw Nassau i Brunszwiku do niemieckiego Bundestagu we Frankfurcie.

W dniu 10 czerwca 1849 r. zastąpił "marcowego ministra" Jacoba Ludwiga Philippa Augusta Franza Hergenhahna na stanowisku premiera Nassau. Pod jego rządami 28 grudnia 1849 r. ogłoszono "uznaną ustawę konstytucyjną księstwa", w której zapisano osiągnięcia liberalnego i demokratycznego ruchu rewolucyjnego. Jako raczej liberalny przedstawiciel monarchicznego konserwatyzmu, Wintzingerode wszedł w konflikt z księciem Adolfem, który chciał odwołać wszystkie demokratyczne sukcesy rewolucji marcowej. Gdy książę wycofał swoje dalsze poparcie, Wintzingerode zrezygnował z urzędu 29 grudnia 1851 roku. W 1853 r. wstąpił do pruskiej służby cywilnej, a w 1866 r. został prezydentem okręgu w Poczdamie.