Hergenhahn, Jacob Ludwig Philipp August Franz

Premier, prawnik

Urodzony: 16.04.1804 w Usingen

Zmarł: 29.12.1874 w Wiesbaden

Po ukończeniu studiów prawniczych w Heidelbergu i Getyndze, syn komornika z Nassau rozpoczął karierę zawodową w 1824 r. jako prokurator w sądzie w Usingen. W 1825 r. przeniósł się na to samo stanowisko do Wiesbaden. W 1832 r. rozpoczął działalność jako niezależny prawnik, najpierw w Usingen, a od 1833 r. w Wiesbaden, ale powrócił do służby cywilnej w 1841 r. jako prokurator w Wysokim Sądzie Apelacyjnym w Wiesbaden.

Jako członek bractw, wcześnie nawiązał kontakt z czołowymi przedstawicielami liberalizmu południowo-zachodnich Niemiec i Rhenish. Od 1846 r. był członkiem parlamentu stanowego, a w 1848 r. stanął na czele ruchu rewolucyjnego w Nassau. "Dziewięć żądań", których był współautorem i które ogłosił 2 marca, formułowało cele, które przyświecały mu jako przewodniczącemu Centralnego Komitetu Bezpieczeństwa, a od 16 maja jako ministrowi prezydentowi. Zarówno w Nassau, jak i we frankfurckim Pre-Parlamencie i Zgromadzeniu Narodowym, należał do prawego skrzydła liberałów, którzy opowiadali się za małym niemiecko-pruskim rozwiązaniem w zakresie polityki narodowej. Fakt, że konstytucja cesarska nie powiodła się z powodu oporu króla pruskiego, uderzył go szczególnie mocno jako członka Deputacji Cesarskiej. W dniu 7 czerwca 1849 r. zrezygnował ze stanowiska ministra, ale nadal prowadził kampanię na rzecz rozwiązania kwestii niemieckiej, uczestnicząc w Zgromadzeniu w Gotha i jako członek Reichstagu w Erfurcie.

W 1850 r. powrócił do służby sądowniczej, początkowo jako prokurator generalny w Wyższym Sądzie Apelacyjnym w Wiesbaden, w 1860 r. jako dyrektor sądu i sądu apelacyjnego w Dillenburgu, a w 1861 r. jako dyrektor sądu i sądu apelacyjnego w Wiesabaden. W 1864 r. rząd przeniósł go na mniej eksponowane politycznie stanowisko dyrektora Nassauische Landesbank. Po aneksji Nassau w 1866 r. został mianowany dyrektorem zarządzającym Ministerstwa Stanu i Sprawiedliwości.

W 1867 r. po raz ostatni aktywnie działał w parlamencie jako przedstawiciel Partii Narodowo-Liberalnej w Reichstagu Konfederacji Północnoniemieckiej, po czym w tym samym roku powrócił do swojej zwykłej działalności zawodowej, gdy został mianowany prezesem sądu i sądu apelacyjnego dla okręgu administracyjnego Wiesbaden.

W 1848 r. miasto Wiesbaden nadało mu tytuł honorowego obywatela, a od 1903/4 r. jego imieniem nazwano ulicę w Nassau.