Werminghoff, Albert

Historyk

ur.: 03.08.1869 w Wiesbaden

zm.: 02.02.1923 w Halle an der Saale

Werminghoff, syn hotelarza z Wiesbaden, studiował filologię klasyczną i historię we Fryburgu i Lipsku, uzyskując doktorat w 1893 roku. W 1894 r. zdał egzamin nauczycielski i uzyskał uprawnienia do nauczania łaciny, greki i historii.

Po odbyciu stażu w Generallandesarchiv w Karlsruhe, w 1896 r. dołączył do działu Leges Monumenta Germaniae Historica (MGH) w Berlinie. Stał się znany jako dyplomata (badacz dokumentów) i historyk kościoła dzięki publikacji Concilia. W lutym 1902 r. habilitował się na Uniwersytecie w Greifswaldzie pracą na temat konstytucyjnej historii Kościoła w średniowieczu. Został tam prywatnym wykładowcą, a w 1905 r. otrzymał tytuł profesora. W semestrze zimowym 1907/08 został powołany na katedrę historii średniowiecznej i nowożytnej w Królewcu.

W 1913 r. przeniósł się do Halle, gdzie skupił się na późnym średniowieczu. W 1921 r. protestancki wydział teologiczny Uniwersytetu Albertusa w Królewcu przyznał mu tytuł doktora honoris causa. W 1922 r. otrzymał powołanie do Lipska. Zmarł jednak przed objęciem tego stanowiska.