Ludendorff, Mathilde Friederike Karoline, z domu Spieß

Lekarka, pisarka

ur. 04.10.1877 w Wiesbaden

Zmarła: 12.05.1966 w Weilheim (Górna Bawaria)

Ludendorff spędziła dzieciństwo i młodość w Wiesbaden, została nauczycielką i uczyła w szkole z internatem dla dziewcząt w Biebrich. Następnie ukończyła maturę, studiowała medycynę na różnych uniwersytetach i uzyskała doktorat w Monachium w 1913 roku. Przez pewien czas prowadziła własną praktykę psychiatryczną, ale w 1916 r. zaczęła intensywnie studiować filozofię oraz Darwina i Haeckela.

W 1926 r. poślubiła pruskiego generała Ericha Ludendorffa, który od 1916 r. wywierał duży wpływ na niemieckie działania wojenne podczas I wojny światowej i był wczesnym zwolennikiem narodowego socjalizmu. Wraz z mężem prowadziła kampanię na rzecz odnowy religijnej w oparciu o narodowe podstawy germańskie. Ludendorff był znanym przedstawicielem ruchu volkistowskiego i zagorzałym antysemitą. Jej światopogląd, który rozpowszechniała w licznych pismach publikowanych przez jej własne wydawnictwo, łączył elementy rasistowskie i antysemickie z niemieckimi elementami etnicznymi. W ich oczach niemieckie "dziedzictwo rasowe" i starożytna germańska religijność były warunkiem wstępnym do osiągnięcia wiedzy o Bogu.

W statucie "Tannenbergbund" opublikowanym w 1927 r. para ta ogłosiła swego rodzaju program działania i uznała masonerię za kolejnego przeciwnika "rasy niemieckiej". Stowarzyszenie "Deutschvolk", założone w 1930 r. i zdelegalizowane trzy lata później, zostało ponownie utworzone w 1937 r. jako "Bund für Deutsche Gotterkenntnis (Ludendorff)" po tym, jak Erich Ludendorff osobiście interweniował u Hitlera.

Po wojnie Ludendorff został uznany za głównego winowajcę w sprawie sądowej, a później za osobę oskarżoną. "Bund für Gotterkenntnis" został ponownie założony w 1945 roku, sklasyfikowany jako antykonstytucyjny i rozwiązany w 1961 roku, ale ponownie zatwierdzony przez Federalny Sąd Administracyjny w 1971 roku.