Po wojnie niemieckiej w 1866 r. pruska administracja wojskowa postanowiła zbudować "Wojskowy Dom Uzdrowienia i Rekonwalescencji" dla pruskiego personelu wojskowego, aby przyciągnąć wielu chorych i rannych wojskowych do uzdrowiska Wiesbaden w celu ich rekonwalescencji. Sanatorium, nazwane na cześć cesarza Wilhelma I, zostało zbudowane w latach 1868-1871 pod kierownictwem głównego architekta królewskiego Philippa Hoffmanna i we współpracy z berlińskim Ministerstwem Wojny.

W stylu historyzmu, na Schlossplatz zbudowano potężny budynek przypominający zamek z surowymi pasami pilastrów i okrągłymi fryzami, okrągłymi bramami i oknami. Asymetrycznie ułożony ryzalit na fasadzie od strony Schlossplatz wznosi się ponad gzymsem dachu niczym wieża. Dwie masywne wieże na Mühlgasse tworzą udane rozwiązanie narożne i zakończenie od strony Schlossplatz. Piaskowcowe popiersie cesarza Wilhelma I autorstwa rzeźbiarza Carla Keila, które istnieje do dziś, zostało wzniesione w centrum dominującej wieży narożnej. Wewnątrz stworzono pomieszczenia mieszkalne dla 88 mężczyzn i jedenastu oficerów, a także łaźnie i spa (16 cel kąpielowych, basen), których projekt powierzono architektowi Eduardowi Zaisowi, synowi budowniczego Kurhausu Christiana Zaisa. Sanatorium, popularnie zwane "młynem kości", okazało się być "korzystnym instytutem dla armii i jej członków w kolejnych dziesięcioleciach i przyniosło ulgę wielu setkom osób" (Rheinischer Kurier, 13 stycznia 1902 r.).

Po 1945 r. budynek służył jako klinika reumatologiczna, ale ze względu na niskie obłożenie wymagał tak wysokiej dotacji, że w kwietniu 1950 r. przedstawiono pierwsze plany zamknięcia sanatorium, co nastąpiło pod koniec roku w następstwie decyzji rady miejskiej z dnia 7 grudnia 1950 roku. Tak zwany Wilhelmsbau został następnie przekształcony w biurowiec dla władz miasta. Nieużywany już od końca lat 70-tych, Kaiser-Wilhelms-Heilanstalt został zatem włączony do Parlamentu Krajowego Hesji jako rozbudowa. Zewnętrzna powłoka została zachowana, ale wnętrze przeszło gruntowne zmiany strukturalne. Pierwotny trzypiętrowy budynek został przekształcony w pięciopiętrowy, aby pomieścić dużą liczbę gabinetów i sal konferencyjnych.