Gruner, Gottlieb Anton

Pedagog

ur. 10.03.1778 w Coburgu

zmarł: 13.05.1844 w Wiesbaden

Gruner studiował teologię, historię i filozofię w Getyndze i Jenie w latach 1797-1800 i uzyskał tytuł doktora. Następnie w latach 1801-03 pracował jako ochmistrz na dworze królewskim w Kopenhadze. Następnie podróżował do różnych znanych pedagogów, przy czym decydujące było jego spotkanie z Johannem Heinrichem Pestalozzim (1746-1827) w Burgdorf w Szwajcarii. Przebywał tu przez kilka miesięcy od 1803 r. i zdobył doświadczenie z pedagogiką Pestalozziego, co uczyniło go zwolennikiem edukacji powszechnej.

W latach 1805-10 był dyrektorem "Musterschule" we Frankfurcie nad Menem. Kiedy szkoła została przekształcona w szkołę średnią, zrezygnował, pracował jako prywatny wykładowca na Uniwersytecie w Heidelbergu w 1811 roku i jako profesor gimnazjum w Coburgu od 1812 roku.

W 1817 r. Gruner został dyrektorem nowo założonego kolegium nauczycielskiego w Idstein. W tym czasie w Księstwie Nassau wprowadzono szkołę równoległą, a Gruner miał szkolić odpowiednich nauczycieli w seminarium w Idstein. Dobrze finansowany instytut cieszył się dużym uznaniem i przyciągał renomowanych nauczycieli. Dzięki swojej pracy Gruner położył wybitne zasługi dla rozwoju Simultanschule w Nassau. W 1821 r. został awansowany na stanowisko dyrektora szkoły.

Przeszedł na emeryturę w 1828 r., chory i prawie niewidomy. Emeryturę spędził w Wiesbaden.

Na pamiątkę Grunera najstarszy budynek szkolny w mieście w dzielnicy Bergkirch, otwarty w 1844 roku, nosi nazwę "Szkoła Antona Grunera". Główne dzieła Grunera to "Briefe aus Burgdorf über Pestalozzi, seine Methode und Anstalt" (1804) oraz "Über Volksschulwesen und Volksveredelung" (1833).