Fleischer, Hans

Kompozytor, pianista

ur.: 10.11.1896 w Wiesbaden

zm.: 20.02.1981 w Bayreuth

Fleischer, syn radcy sprawiedliwości, spędził dzieciństwo i młodość w Wiesbaden. Po zakończeniu I wojny światowej kontynuował rozpoczęte w 1913 r. studia kompozytorskie u Carla Kittela w Bayreuth w latach 1918-21. Później pogłębiał swoje studia w Oppenheim am Rhein u Johanny Senfter (1879-1961), uczennicy Maxa Regera, która darzyła go wielkim szacunkiem. Pozostał z nią blisko związany przez całe życie.

Fleischer pracował jako niezależny kompozytor i pianista w Wiesbaden do 1941 roku, kiedy to został zastępcą dyrektora Landesmusikschule w okupowanym przez nazistów Luksemburgu. Powrócił do Wiesbaden w 1944 roku, a następnie przeniósł się do Bayreuth w 1945 roku. W 1956 r. otrzymał Srebrny Medal Jeana Paula od Towarzystwa Jeana Paula, a w 1976 r. Nagrodę Kulturalną Miasta Bayreuth.

Jego bogaty dorobek obejmuje dziewięć symfonii i dwie symfonie kameralne, które napisał w latach 1923-35 i które były wykonywane przy różnych okazjach, w tym przez ważnych dyrygentów. Istnieją również liczne koncerty na fortepian, organy, wiolonczelę i skrzypce, a także muzyka kameralna, utwory solowe na fortepian i pieśni.

Fleischer pozostał aktywny twórczo do końca życia. Jego muzyczne korzenie tkwią w późnym romantyzmie, a jego kompozycje pozostają pod wpływem Maxa Regera i Hansa Pfitznera. Odrzucił atonalność, seryjne techniki kompozytorskie i eksperymenty elektroniczne, ale jego muzyka jest uznawana za odważną dysonansową i bogatą w modulacje harmonię oraz wysoce sztuczną kontrapunktyczną moc twórczą, która wykracza poza granice jego wzorców.

Jego rękopisy przechowywane są w archiwach miasta Bayreuth.