Einhorn, Maria, z domu Heudorf

Gospodyni domowa

Urodzona: 07.06.1891 w Überlingen

Zmarła: 27.01.1989 w Wiesbaden

W 1942 r. prawie wszyscy Żydzi z Wiesbaden zostali deportowani na Wschód. Ludność żydowska została oddzielona od reszty populacji poprzez przymusowe umieszczenie w przepełnionych "żydowskich domach". Tylko nieliczni nadal utrzymywali kontakt ze swoimi dawnymi sąsiadami lub przyjaciółmi pochodzenia żydowskiego. Einhorn, wyszkolona gospodyni domowa, była jedną z nich. Einhornowie mieszkali przy Adolfsallee 14, w tym samym domu co żydowska rodzina Leffmannów. Kiedy Leffmannowie musieli przenieść się do "domu żydowskiego", część swoich rzeczy przekazali Rosie Marx przy Adelheidstraße 35. W sierpniu 1942 r. Rosa Marx została poinformowana o zbliżającej się "ewakuacji na wschód". Auguste Leffmann poprosił wtedy Einhorn o odebranie jej rzeczy z mieszkania przyjaciółki. Einhorn nie chciała odmówić, choć wiedziała, że naraża się na niebezpieczeństwo. Została aresztowana i przewieziona do więzienia policyjnego (24 sierpnia - 21 października 1942 r.).

Einhorn - podobnie jak około dziesięciu innych kobiet z Wiesbaden, które również udzielały "żydowskiej pomocy" - została zadenuncjowana. Wszystkie te kobiety zostały przeniesione do kobiecego obozu koncentracyjnego Ravensbrück i internowane na czas nieokreślony. Były zmuszane do ciężkiej pracy fizycznej, mieszkały razem w ciasnych warunkach i musiały liczyć się z drakońskimi karami przez cały czas.

Po ponad pół roku tortur i nękania (21 października 1942-31 marca 1943) Einhorn został ponownie "wypuszczony" pod warunkiem regularnego zgłaszania się do gestapo. W okresie powojennym Einhorn, która nigdy nie odzyskała zdrowia po problemach zdrowotnych, jakich doznała w więzieniu, złożyła wniosek o odszkodowanie. Wniosek został odrzucony, ponieważ jej działania nie były aktem politycznego oporu. Z powodzeniem odwołała się od tej decyzji. Niemniej jednak, jako była więźniarka obozu koncentracyjnego, czuła się odrzucona. Dlatego rzadko o tym mówiła. Korespondencja z byłymi towarzyszami z obozów koncentracyjnych dodawała jej otuchy.