Ze swoją prawie 60-metrową wieżą, protestancki Kościół Pamięci Oranier dominuje nad sylwetką brzegu Renu w Biebrich jako "protestancki bastion na katolickim Renie". Kościół został zbudowany w latach 1902-1905 według planów architekta Karla von Loehra (1875-1958) z Karlsruhe w monumentalnym stylu neogotyckim, zgodnie z tak zwanymi przepisami Eisenach dotyczącymi budowy kościołów protestanckich z 1861 r. Karl von Loehr został zwycięzcą konkursu ze 122 nadesłanymi projektami w 1900 roku. Budowa kościoła odbywała się pod specjalnym patronatem cesarza Wilhelma II, który między innymi udostępnił kongregacji ziemię. Wnętrze krzyżowo-żebrowego budynku z wąskimi nawami bocznymi, krótkimi ramionami krzyża i wyraźnie zaznaczonym skrzyżowaniem nadal sprawia wrażenie szerokiej, poręcznej sali zgromadzeń. Ołtarz, ambona i organy tworzyły jedną całość w dużej absydzie zwróconej na południowy zachód w kierunku brzegów Renu, zgodnie z programem Wiesbaden.

Nawa i dach zostały znacznie zniszczone przez bomby zapalające w 1944 roku. Kościół został odbudowany w latach 1947-1949. Kolorowe neogotyckie malowidła również zostały w dużej mierze utracone w pożarze i nie zostały przywrócone podczas renowacji wnętrza w 1973 roku. Na początku lat 90. XX wieku fasada wykonana z czerwonego piaskowca Main doznała poważnych szkód pogodowych. Zewnętrzna fasada została całkowicie odnowiona na czas obchodów stulecia w 2005 roku.

Kościół został nazwany na cześć Wilhelma Orańskiego (1533-1584), "Cichego", orędownika protestantyzmu w Holandii przeciwko hiszpańskiej koronie. Cesarz Wilhelm II, który również nosił tytuł Księcia Oranii, postrzegał siebie jako następcę Wilhelma Orańskiego i czuł się zobowiązany do ochrony protestantyzmu w Cesarstwie Niemieckim; miało to być również realizowane w budynku kościoła.