Bażantarnia była pierwotnie barokowym parkiem myśliwskim, ale w XIX wieku rozpoczęła się przebudowa, która do dziś charakteryzuje wygląd terenu. Książęcy minister stanu August Ludwig Sayn-Wittgenstein-Berleburg wykorzystywał Bażantarnię jako letnią rezydencję i zlecił przebudowę parku w stylu angielskim. Od tego czasu kręte ścieżki, miękkie brzegi lasów, stawy i osie wizualne zapraszają odwiedzających do świadomego obcowania z naturą.

Pomysł dużego ogrodu krajobrazowego został zasugerowany przez radcę medycznego Wilhelma Zaisa w 1844 roku w celu harmonijnego zintegrowania bażantarni z uzdrowiskiem Wiesbaden i krajobrazem rekreacyjnym. Dziś ta wartość kulturowo-historyczna znajduje odzwierciedlenie w fakcie, że jest on chroniony przez heską ustawę o ochronie zabytków. Krajobraz jest nadal rozpoznawalny, szczególnie w strefie wejściowej, wokół stawu i placu zabaw. Dzięki łagodnie poprowadzonym ścieżkom, które spowalniają tempo chodzenia, Bażantarnia staje się miejscem, w którym można świadomie postrzegać naturę.