Schlabrendorff, Fabian von

Δικηγόρος, αντιστασιακός, ομοσπονδιακός συνταγματικός δικαστής

Γεννήθηκε: 01.07.1907 στο Halle an der Saale

πέθανε: 03.09.1980 στο Wiesbaden

Μετά τη φοίτησή του στο γυμνάσιο Leopoldinum στο Detmold, ο γόνος μιας παλιάς αριστοκρατικής και αξιωματικής οικογένειας από την περιοχή του Μάρκου Βρανδεμβούργου σπούδασε νομικά στο Halle και στο Βερολίνο, αποφοιτώντας με πτυχίο assessor και διδακτορικό. Κατά την τελική φάση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, είχε ήδη σταθεί θαρραλέα απέναντι στους εθνικοσοσιαλιστές ως πανελίστας στις προπαγανδιστικές τους συγκεντρώσεις.

Το 1932/33 εργάστηκε στο Βερολίνο για τον Χέρμπερτ φον Μπίσμαρκ, υφυπουργό στο πρωσικό υπουργείο Εσωτερικών, ο οποίος, όπως και ο ίδιος, ήταν σφοδρός εχθρός του εθνικοσοσιαλισμού. Από νωρίς, ο φον Σλάμπρεντορφ είχε διασυνδέσεις με πολλούς άλλους αντιπάλους των εθνικοσοσιαλιστών, τόσο εθνικοσυντηρητικούς όσο και άλλων πολιτικών αποχρώσεων, μεταξύ των οποίων ο Ερνστ Νίκις και ο Καρλ Λούντβιχ Φράιχερ φον και ζου Γκούτενμπεργκ, στο όργανο του οποίου "Weiße Blätter. Monatsschrift für Geschichte, Tradition und Staat", στο οποίο συνεισέφερε. Το φθινόπωρο του 1933 άρχισε να συγκεντρώνει αξιόπιστους αντιπάλους του καθεστώτος σε πυρήνες στη Ρηνανία και την Πομερανία και να τους οδηγεί στο σταδιακά διαμορφούμενο αντιπολιτευτικό κίνημα. Το 1938, εντάχθηκε στον αντιστασιακό κύκλο γύρω από τον Hans Oster στην πρωτεύουσα του Ράιχ. Τον επόμενο χρόνο παντρεύτηκε τη Λουίτγκαρντ, κόρη του Χέρμπερτ φον Μπίσμαρκ, με την οποία απέκτησε δύο κόρες και τέσσερις γιους.

Λίγο πριν από το ξέσπασμα του πολέμου, ταξίδεψε στη Μεγάλη Βρετανία σε συνεννόηση με πολιτικά και στρατιωτικά στελέχη της αντιπολίτευσης για να ενημερώσει, μεταξύ άλλων, τον Ουίνστον Τσόρτσιλ για την ύπαρξη των γερμανικών αντιστασιακών δυνάμεων, το επικείμενο σύμφωνο Χίτλερ-Στάλιν και την επικείμενη εισβολή στην Πολωνία. Στρατολογήθηκε στη Βέρμαχτ τον Οκτώβριο του 1939 και έγινε αξιωματικός της τάξης του Πρώτου Αξιωματικού του Γενικού Επιτελείου της Ομάδας Στρατού Κέντρο Χένινγκ φον Τρέσκοου το 1941. Μαζί με τον von Tresckow, πραγματοποίησε την περίφημη απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ στο Σμολένσκ στις 13 Μαρτίου 1943. Επιπλέον, ο φον Σλάμπρεντορφ ενεργούσε ως αγγελιοφόρος μεταξύ των αντιστασιακών κύκλων στο μέτωπο και εκείνων του εγχώριου στρατού. Βρισκόταν σε συνεχή επαφή με ηγετικά στελέχη του επαναστατικού κινήματος της "20ής Ιουλίου 1944", όπως ο στρατηγός εν αποστρατεία Λούντβιχ Μπεκ και ο Καρλ Γκέρντελερ, καθώς και με τον λοχαγό Χέρμαν Κάιζερ από το επιτελείο του αρχηγού των τεθωρακισμένων του στρατού και διοικητή του εφεδρικού στρατού και με τους αδελφούς Ότο Τζον και Χανς Τζον. Συνελήφθη στις 17 Αυγούστου 1944 και φυλακίστηκε στις φυλακές της Γκεστάπο της Κεντρικής Υπηρεσίας Ασφαλείας του Ράιχ στο Βερολίνο και αργότερα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Σαξενχάουζεν. Βασανίστηκε σκληρά πολλές φορές, αλλά παρ' όλα αυτά άντεξε, δεν πρόδωσε κανέναν από τους φίλους του που ήταν ακόμη εν ζωή και τελικά αθωώθηκε στη δίκη του ενώπιον του "Λαϊκού Δικαστηρίου" στις 16 Μαρτίου 1945, η οποία αναβλήθηκε πέντε φορές. Λίγο αργότερα, του είπαν ότι επρόκειτο για κακοδικία και ότι θα εκτελεστεί. Ωστόσο, στάλθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Φλένσμπουργκ, στη συνέχεια στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου και στη συνέχεια μέσω ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης κοντά στο Ίνσμπρουκ στη Βιλαμπάσα στο Νότιο Τιρόλο.

Το 1945, ο φον Σλάμπρεντορφ εργάστηκε ως δικηγόρος στη Φρανκφούρτη και από το επόμενο έτος στο Βισμπάντεν, όπου ίδρυσε συμβολαιογραφικό γραφείο. Παράλληλα, διετέλεσε νομικός σύμβουλος του ιδρύματος "Hilfswerk 20 Ιουλίου 1944", του οποίου υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη λίγο μετά τον πόλεμο. Το 1967, ο ανεξάρτητος συντηρητικός τιμήθηκε με τον Μεγάλο Σταυρό του Τάγματος Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και επίσης αναδείχθηκε δικαστής στο Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης, του οποίου ήταν μέλος της Δεύτερης Γερουσίας μέχρι το 1975. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Βισμπάντεν για να εργαστεί και πάλι στο δικηγορικό γραφείο, το οποίο συνέχισαν ο γιος του Dieprand και ο συνεργάτης του Friedrich Christoph von Bismarck. Η κηδεία του σεβαστού δικηγόρου πραγματοποιήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1980 στην Marktkirche με τη συμμετοχή πολλών επιφανών προσωπικοτήτων από την πολιτική, τη δικαιοσύνη και το στρατό. Η τελευταία του κατοικία βρίσκεται στο μικρό νεκροταφείο του Μόρσουμ στο νησί Σύλτ, όπου έχει ταφεί και η σύζυγός του.