Rompel, Johann Georg

Καθολικός κληρικός

Γεννήθηκε: 05.09.1897 στο Lindenholzhausen

Πέθανε: 26.04.1982 στο Wiesbaden

Πριν ξεκινήσει τις θεολογικές του σπουδές στα σεμινάρια της Φούλντα και του Λίμπουργκ, ο Ρόμπελ έπρεπε να υπηρετήσει τρία χρόνια ως στρατιώτης στην πρώτη γραμμή του μετώπου στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά τη χειροτονία του σε ιερέα το 1923, εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα ως εφημέριος στο Bochum-Dahlhausen και αργότερα στο Lorch, και από το 1925 στην ενορία του Αγίου Βερνάρδου της Φρανκφούρτης. Σε αυτή την ενορία υπήρχε ένα κίνημα νεολαίας υπό τον πάστορα Alois Eckert που αντιτάχθηκε ενεργά στον εθνικοσοσιαλισμό. Ο Rompel έγινε εφημέριος στο Bremthal το 1935 και στο Höhr-Grenzhausen το 1941. Οι εθνικοσοσιαλιστές τον ερεύνησαν αρκετές φορές και παρακολούθησαν τις ενέργειές του.

Το 1954 διαδέχθηκε τον Friedrich Wolf ως εφημέριος του Αγίου Βονιφάτιου στο Βισμπάντεν. Το 1960 διορίστηκε Προϊστάμενος του Παπικού Οίκου και το 1962 διαδέχτηκε τον Wolf ως πρωτοπρεσβύτερος της Πρυτανείας του Βισμπάντεν. Από το 1955 κατέστη αναγκαίος ο διαχωρισμός της νέας ενορίας "Zur Heiligen Familie" και άρχισε η κατασκευή του ενοριακού αυτού ναού. Η εκκλησία του Αγίου Βονιφάτιου ανακαινίστηκε επίσης κατά τη διάρκεια της θητείας του και προσαρμόστηκε στις απαιτήσεις της λειτουργικής ανανέωσης.

Οι δραστηριότητές του επικεντρώθηκαν στο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο. Ως πρόεδρος της Ένωσης Caritas του Βισμπάντεν, κατάφερε να επιτύχει πολλά. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι το νέο κτίριο του νοσοκομείου του Αγίου Ιωσήφ, του οποίου υπήρξε αργότερα πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου. Πέρασε επίσης το υπόλοιπο της ζωής του εκεί ως νοσοκομειακός ιερέας μετά τη συνταξιοδότησή του το 1968. Το 1966, ο επίσκοπος Βίλχελμ Κεμπφ τον ανακήρυξε επίτιμο κανόνα.