Bernotat, Otto Friedrich (Fritz)

Κυβερνήτης της περιφερειακής ένωσης Nassau, SS-Standartenführer

Γεννήθηκε: 10 Απριλίου 1890 στο Mittel-Jodupp (αργότερα Holzeck, περιφέρεια Goldap/Ανατολική Πρωσία)

πέθανε: 04.03.1951 στο Neuhof κοντά στη Fulda

Αφού συμμετείχε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Bernotat εντάχθηκε στο NSDAP και στα SS ήδη από το 1928 και έγινε επικεφαλής του κομματικού τμήματος "Wiesbaden-Südstadt" το 1930.

Μετά την ανάληψη της εξουσίας το 1933, ο Bernotat αποδείχθηκε ιδιαίτερα αδίστακτος όταν επρόκειτο να "εναρμονίσει" τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ως αποτέλεσμα, έγινε "υπασπιστής" του νεοδιορισθέντος κυβερνήτη του κρατιδίου Βίλχελμ Τράουπελ (SS). Σε "προληπτική υπακοή", κανόνισε να προσκομίσουν όλοι οι φροντιστές στο κρατικό σανατόριο του Άιχμπεργκ αποδείξεις για την άρια καταγωγή τους, ακόμη και πριν εκδοθεί η αντίστοιχη κομματική διαταγή.

Ο Bernotat υποστήριξε ιδιαίτερα την "απανθρωποποίηση της ψυχιατρικής" που προωθούσε ο Traupel. Το ποσοστό ημερήσιας φροντίδας στα ψυχιατρικά νοσοκομεία μειώθηκε και μικρά ιδρύματα έκλεισαν. Στο Landeshaus του Βισμπάντεν δημιουργήθηκε ένα τμήμα κληρονομικής και φυλετικής φροντίδας και ένα κέντρο υιοθεσίας για παιδιά "Lebensborn", ενώ στα ιδρύματα πραγματοποιήθηκαν αναγκαστικές στειρώσεις. Την 1η Απριλίου 1937, ο Bernotat ανέλαβε την ευθύνη για όλα τα ψυχιατρικά ιδρύματα στο Νασάου ως επικεφαλής του ιδρυματικού συστήματος της περιφερειακής ένωσης. Έντεκα μήνες αργότερα, έγινε δημοτικός σύμβουλος.

Ο Traupel και ο Bernotat είχαν ήδη μιλήσει υπέρ της θανάτωσης των αρρώστων το 1936- μέχρι το 1940, το ποσοστό θνησιμότητας είχε αυξηθεί από 6,6% το 1939 σε 14%. Η άμεση θανάτωση ανθρώπων ξεκίνησε με τη λεγόμενη Aktion T4 (1940). Τα σανατόρια μετατράπηκαν σε μια πραγματική "φονική μηχανή" για την καταστροφή της "ανάξιας ζωής". Ο Περιφερειακός Σύνδεσμος του Νασσάου υπό τον Μπερνότατ έγινε το πιο "αποτελεσματικό" ναζιστικό κέντρο ευθανασίας εντός των συνόρων του λεγόμενου "παλαιού Ράιχ". Με επιμονή του Bernotat, το πρόγραμμα δολοφονίας επεκτάθηκε και σε Εβραίους κρατούμενους, καταναγκαστικούς εργάτες, ακόμη και σε στρατιώτες με εγκεφαλική βλάβη.

Το 1943, ο Bernotat έλαβε το "Χρυσό Σήμα Τιμής του NSDAP" και προήχθη σε SS-Standartenführer.

Ο Bernotat δεν μπόρεσε να κατηγορηθεί στη "Δίκη Hadamar" το φθινόπωρο του 1945, καθώς δεν υπήρχαν ίχνη του. Μέχρι το θάνατό του το 1951, ζούσε με το όνομα Otto Kallweit στο Neuhof κοντά στη Φούλντα, ανενόχλητος από τις δικαστικές έρευνες. Η χήρα του πήρε ξανά το όνομα "Bernotat" το 1954 και υπέβαλε αίτηση για σύνταξη χηρείας δημοσίου υπαλλήλου.