Κατά τον Μεσαίωνα, το δικαίωμα των πολύτιμων ορυκτών πόρων (μεταλλεύματα), τα οποία αποκλείονταν από την ιδιοκτησία γης, ανήκε στον Γερμανό βασιλιά, εξ ου και η ονομασία Bergregal. Αφού μεταβιβάστηκε στους εκλέκτορες με τη Χρυσή Βούλα το 1356 και σε όλους τους ηγεμόνες με την Ειρήνη της Βεστφαλίας το 1648, κάθε ηγεμόνας απαιτούσε μια εξειδικευμένη διοίκηση για την άσκηση των μεταλλευτικών δικαιωμάτων εντός των συνόρων του. Αυτή η μεταλλευτική αρχή διαχειριζόταν τις εξορυκτικές δραστηριότητες του ίδιου του κράτους, παραχωρούσε σε τρίτους το δικαίωμα αναζήτησης και εξόρυξης των ορυκτών πόρων που ανήκαν στο Bergregal έναντι καταβολής δεκάτης και επέβλεπε την ιδιωτική εξόρυξη. Δεδομένου ότι το Βισμπάντεν έγινε πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου του Νασάου-Ούσινγκεν το 1744, η διοίκηση των μεταλλείων και της μεταλλουργίας ήταν επίσης εγκατεστημένη εδώ ως μέρος της κρατικής κυβέρνησης. Όταν το Βισμπάντεν έγινε πρωτεύουσα του Δουκάτου του Νασσάου το 1806, οι αρμοδιότητές της αυξήθηκαν αναλόγως.

Η μεταλλευτική αρχή του Νασσάου λειτούργησε σε δύο στάδια. Ενώ οι άδειες εξόρυξης, γνωστές ως "Belehnung" στο Νασσάου, εκδίδονταν από ένα τμήμα της κρατικής κυβέρνησης στο Βισμπάντεν, η τοπική μεταλλευτική αρχή ήταν υπεύθυνη για την άδεια αναζήτησης που προηγήθηκε της άδειας και για τη mutung που απαιτούνταν μετά την ανακάλυψη για να αποδειχθεί ότι το ορυχείο ήταν έτοιμο για εκμετάλλευση. Μέχρι το 1857, επρόκειτο για το γραφείο μεταλλειολόγου του Diez για την περιοχή της πόλης του Βισμπάντεν- από το 1858, το Βισμπάντεν είχε το δικό του γραφείο μεταλλειολόγου. Αφού το Νασσάου έγινε μέρος του Βασιλείου της Πρωσίας το 1866, έγινε το πρωσικό γραφείο μεταλλευτικής περιφέρειας του Βισμπάντεν. Μετά τη συγχώνευση των μεταλλευτικών περιφερειών Koblenz και Wiesbaden, το Koblenz έγινε η έδρα της κατώτερης μεταλλευτικής αρχής που ήταν υπεύθυνη για το Wiesbaden το 1893. Το δικαίωμα χορήγησης αδειών εξόρυξης μεταβιβάστηκε από την κρατική κυβέρνηση του Βισμπάντεν στο πρωσικό γραφείο μεταλλείων στη Βόννη το 1867.

Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τη δημιουργία του νέου δημοκρατικού κρατιδίου της Έσσης με πρωτεύουσα το Βισμπάντεν το 1945, το Υπουργείο Οικονομίας της Έσσης στο Βισμπάντεν έγινε η ανώτατη μεταλλευτική αρχή του κρατιδίου, με επικεφαλής έναν καπετάνιο μεταλλείων ως επικεφαλής του τμήματος μεταλλείων. Το 1949 ιδρύθηκε στο Βισμπάντεν η Εσσαϊκή Αρχή Μεταλλείων με επικεφαλής τον διοικητή μεταλλείων, προκειμένου να απαλλάξει το Υπουργείο από τεχνικά διοικητικά καθήκοντα, όπως η έκδοση μεταλλευτικών διαταγμάτων, η έκδοση αδειών μεταλλείων και η εποπτεία της αρχής μεταλλείων. Οι μεταλλευτικές περιφέρειες είχαν ήδη αναδιοργανωθεί το 1946 σε σχέση με την επικράτεια του νέου κρατιδίου της Έσσης. Από τις τέσσερις μεταλλευτικές αρχές που υπήρχαν στην Έσση μέχρι το 1964, και μόνο τρεις από το 1965 και μετά, η μεταλλευτική αρχή Weilburg ήταν υπεύθυνη για την πόλη του Βισμπάντεν μέχρι το 1997. Η λειτουργία της ανώτατης μεταλλευτικής αρχής στην Έσση μεταφέρθηκε από το Υπουργείο Οικονομίας στο Υπουργείο Περιβάλλοντος το 1985.

Από την 1η Οκτωβρίου 1997, η μεταλλευτική αρχή της Έσσης χωρίζεται και πάλι σε δύο επίπεδα. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος της Έσσης στο Βισμπάντεν παραμένει η ανώτατη μεταλλευτική αρχή με μια ειδική υπηρεσία αρμόδια για την εξόρυξη, ενώ τα καθήκοντα που προηγουμένως ανήκαν στην αρμοδιότητα της ανώτατης μεταλλευτικής αρχής και των δευτερευουσών μεταλλευτικών αρχών, ιδίως για την εφαρμογή του ομοσπονδιακού νόμου περί μεταλλείων, εκτελούνται πλέον από τμήματα εποπτείας της εξόρυξης σε ένα κρατικό γραφείο περιβάλλοντος κάθε περιφερειακού συμβουλίου. Το τμήμα εποπτείας μεταλλείων που είναι αρμόδιο για τη διοικητική περιφέρεια του Darmstadt και, επομένως, και για την πόλη του Wiesbaden εδρεύει στο κρατικό γραφείο περιβάλλοντος Wiesbaden του περιφερειακού συμβουλίου Darmstadt στο Wiesbaden.