Η ιστορία της χρήσης της υπό εξέταση περιοχής συνδέεται στενά με την ιστορία του Lindentaler Hof. Οι περιοχές Hofgewann, Bingert και Aussicht ήταν σε μεγάλο βαθμό ακατάλληλες για αροτραίες καλλιέργειες και χρησιμοποιήθηκαν κυρίως ως βοσκότοποι μετά τον τριακονταετή πόλεμο. Πριν από αυτό και πριν από την τελευταία ερημική περίοδο του Μεσαίωνα, η περιοχή αποτελούσε πιθανότατα μέρος των μεγάλων βοσκοτόπων για πρόβατα (heaths). Μόλις στα μέσα του 19ου αιώνα, με την κατασκευή του δρόμου από το Bierstadt προς το Eppstein (η σημερινή διαδρομή του B 455) και την εντατικοποίηση της γεωργίας, ορισμένες από τις πιο επίπεδες περιοχές και η πεδιάδα του Bingert μετατράπηκαν σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Οι πιο απόκρημνες περιοχές (ανώμαλο ανάγλυφο) προορίζονταν για λιβάδια και βοσκή. Οι λιβαδικές πλαγιές της περιοχής Aussicht είναι απίθανο να έχουν οργωθεί τους τελευταίους τέσσερις αιώνες. Αυτό υποστηρίζεται κυρίως από την ανακάλυψη πολλών χαρακτηριστικών ειδών για τυπικούς και ποιοτικούς βοσκότοπους (σύμφωνα με την αξιολόγηση της χλωρίδας Großmann και μια χαρτογράφηση του 1990), καθώς ήταν κάποτε ευρέως διαδεδομένα στο Riedellandschaft. Το πρόσφατο ιστορικό χρήσης της υπό εξέταση περιοχής δείχνει μια έντονη αλλαγή του τοπίου στην περιοχή αυτή. Στη δεκαετία του 1970, η πίστα ιππασίας του συλλόγου ιππασίας και οδήγησης του Kloppenheim κατασκευάστηκε στην υπερυψωμένη περιοχή που γειτνιάζει ακριβώς με τη Β 455. Τα υπόλοιπα λιβάδια στις πλαγιές του λόφου χρησιμοποιούνταν τακτικά από μια περιπλανώμενη φάρμα προβάτων στο Kloppenheim μέχρι το 1998. Κατά τη δεκαετία του 1970 έως τη δεκαετία του 1990, αυτό το τμήμα του τοπίου ήταν γνωστό σε πολλούς ως λεγόμενο λιβάδι ανεμοπορίας (για μοντέλα αεροπλάνων). Μόνο ο χαρακτηρισμός μεγάλων τμημάτων των περιχώρων του Βισμπάντεν ως περιοχής διατήρησης του τοπίου και η αναδάσωση του ανώτερου τμήματος της πλαγιάς του λιβαδιού ως αναδάσωση αντικατάστασης για την κατασκευή του δυτικού διαδρόμου προσγείωσης του αεροδρομίου της Φρανκφούρτης ανάγκασε την εγκατάλειψη αυτής της ερασιτεχνικής χρήσης. Η περιοχή βρίσκεται σε διαδοχή από το 2000.

Τα λιβάδια στις πλαγιές των λόφων στην περιοχή Aussicht/Lerchenberg βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο διαδοχής. Περίπου το ήμισυ των λιβαδιών είναι χαλαρά κατάφυτο με κυρίως θερμόφιλους θάμνους, όπως μονόφυλλη και δίφυλλη ιπποφαές, κόκκινη φτελιά και ιπποφαές, καθώς και αγριοτριανταφυλλιές. Σε πιο υγρές περιοχές επικρατούν η μαύρη φτελιά και το αλεξανδρινό γαρύφαλλο. Σε ορισμένα σημεία, άγρια δαμάσκηνα είναι διάσπαρτα στους θάμνους. Κατά τη διάρκεια της έρευνας παρακολούθησης το 2015, εντοπίστηκαν 5 είδη αγριοτριανταφυλλιάς (ssp): Rosa tomentosa (τσόχινο τριαντάφυλλο) - Rosa gallica (ξύδινο τριαντάφυλλο) - Rosa canina (σκυλόδροσο) - Rosa pimpinellifolia ssp pim. (φραγκοστάφυλο) - Rosa dumetorum (σκυλοστάφυλο). Η αξιολόγηση της χλωρίδας από τον Großmann (1960) και τον Abt (1990) και η μετέπειτα καταγραφή των χορτολιβαδικών ειδών το 2014/15 επιβεβαιώνουν την υπόθεση ότι πρόκειται σαφώς για τα απομεινάρια της πλούσιας σε φουντωτά χόρτα πτερωτής ιτιάς (Gentiamo-Koeleretum agrostietum tenuis) που επίσης προσδιορίστηκε από τον KORNECK το 1960. Αυτή η φυτοκοινότητα είναι επίσης εξαιρετικά απειλούμενη και σπάνια στην περιοχή μας λόγω της έλλειψης μετακινούμενων φυτών. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το ανατολικό προ-ταουνικό τοπίο του Wiesbaden. Το 2015 εντοπίστηκαν τα πρόσθετα είδη-δείκτες Bromus erectus, Briza media, Cynosurus cristatus, Primula veris, Ononis repens, Centaurium erythraea, Cirsium acaule, Hippocrepis comosa και Eryngium campestre. Στη θέση αυτή αναμένεται ο ακόλουθος τυπικός σχηματισμός της φυτοκοινότητας για τον Taunus: Οι δυνατότητες ανάπτυξης όσον αφορά την αποκατάσταση αυτής της πολύ σπάνιας πλέον λιβαδικής κοινότητας θεωρούνται καλές. Η επανέναρξη της διαχείρισης των λιβαδιών με βασική παραγωγή το χειμώνα (mulching) καθώς και με ετήσιο κούρεμα - αρχικά λιβάδι με δύο διαζώματα και αργότερα η εισαγωγή εκτεταμένης βόσκησης με ελαφρές φυλές ζώων - είναι κατάλληλη για την ενεργοποίηση του εναπομείναντος σποροδυναμικού των προαναφερθέντων φυτικών ειδών. Οι εκτάσεις δεν λιπαίνονταν σε μεγάλο βαθμό στο παρελθόν, ούτε οργώνονταν τα λιβάδια ούτε επεξεργάζονταν ζιζανιοκτόνα. Μέρος της πλαγιάς (περιοχή Lerchenberg) βρίσκεται σε κατάσταση υπερβόσκησης. Η μετατροπή αυτών των βοσκοτόπων σε εκτατική χρήση θα οδηγήσει επίσης σε επιτυχία.

Σύμφωνα με την έρευνα του 2010 για τις διάφορες ομάδες ζωικών ειδών από το εξειδικευμένο γραφείο Horch/Wedra, η περιοχή μελέτης αποτελεί σημαντικό καταφύγιο για πολλές πεταλούδες, ακρίδες και είδη πουλιών. Όσον αφορά την τελευταία ομάδα ειδών, ως αναπαραγόμενα πουλιά αναγνωρίστηκαν ο λιβαδοτρίφτης, ο χρυσοτσικνιάς, το αηδόνι, ο λευκοτσικνιάς, ο φραγκοσυκιάρης, ο κροκοδείτης, ο κιτρινόπτερος, ο σκιουροτσικνιάς και το σπουργίτι δέντρων. Μια πιθανή εμφάνιση του γλαυκοτσικνιά δεν μπόρεσε να επιβεβαιωθεί το 2015. Το 2015, ο κ. Rosenberg, HGON-Wiesbaden, προσδιόρισε τον κοκκινολαίμη ως αναπαραγόμενο είδος πουλιού. Η περιοχή έχει μεγάλη σημασία για τις πεταλούδες και τα είδη ακρίδων. Αυτό ισχύει ιδίως για όλα τα θερμόφιλα είδη που περιλαμβάνονται στον κατάλογο της έρευνας Horch/Wedra. Η αποκατάσταση των ημιυγρών λιβαδιών και η απομόνωση και μερική καταστολή των θάμνων με ταυτόχρονη προώθηση θερμόφιλων μονήρων θάμνων (σπάνια είδη αγριοτριανταφυλλιάς, προώθηση ενισχυμένων θάμνων) θα αυξήσει την ποικιλότητα των ειδών των θάμνων και την ελκυστικότητα για εξειδικευμένους αναπαραγωγείς θάμνων. Η επέκταση των εκτεταμένων χορτολιβαδικών εκτάσεων αποτελεί ιδανικό βιότοπο ιδίως για τα είδη ακρίδων και πεταλούδων.

Σκοπός της προστασίας είναι η ανάπτυξη, διατήρηση και προστασία ενός εκτεταμένα χρησιμοποιούμενου συμπλέγματος λιβαδιών-δασών σε μια ξηρή και θερμή τοποθεσία στην υποενότητα Wiesbadener Vortaunus της φυσικής περιοχής Vortaunus, στην ανατολική πλαγιά του Kitzelberg-Bingert-Riedel: "Hangwiesen Aussicht/Lerchenberg nature reserve in Wiesbaden Bierstadt". Η προστασία και η ανάπτυξη στοχεύουν ιδιαίτερα στην πλούσια σε είδη οξύφιλη ημίξηρη χορτολιβαδική έκταση με τη μορφή μιας εκτεταμένα χρησιμοποιούμενης λιβαδικής πλαγιάς. Στόχος της προστασίας και της συντήρησης είναι η διατήρηση και η ανάπτυξη αυτού του συμπλέγματος βιοτόπων με τη διασφάλιση της εκτεταμένης χρήσης του λιβαδιού, ενώ ταυτόχρονα διατηρούνται μεμονωμένοι θερμόφιλοι θάμνοι ως βιότοπος για τα θαμνοφόρα πουλιά και τα είδη ακρίδων και πεταλούδων του Κόκκινου Καταλόγου.

Η περιοχή μελέτης υφίσταται διαδοχή εδώ και περίπου 20 χρόνια. Με κάθε χρόνο ανάπτυξης του δάσους, η εναπομένουσα χορτολιβαδική έκταση μικραίνει ως ενδιαίτημα για σπάνια είδη φυτών που περιλαμβάνονται στον Κόκκινο Κατάλογο. Αυτό καθιστά επίσης σημαντικά πιο δύσκολη την αποκατάσταση των πρώην πλούσιων σε είδη ημίξηρων χορτολιβαδικών εκτάσεων. Επί του παρόντος, είναι ακόμη δυνατή η αποκατάσταση της λιβαδικής πλαγιάς με σχετικά απλή τεχνική προσπάθεια. Η διαδοχή προς μια δασική κοινότητα σημαίνει επίσης απώλεια ενδιαιτήματος για τα αναπαραγωγικά φυτά των θαμνώνων, τα οποία εξαρτώνται από τα ημιυπαίθρια τοπία με μοναχικούς θάμνους. Αυτόν τον τύπο βιοτόπου δύσκολα τον συναντάμε στο σημερινό καλλιεργημένο τοπίο. Θα χαθεί επίσης ένας σημαντικός βιότοπος, ιδίως για τα είδη ακριδών που περιλαμβάνονται στον κόκκινο κατάλογο, όπως η βραχύπτερη ακρίδα (RLH 3), η λιβαδική ακρίδα (RLH 3) και η μεγάλη χρυσή ακρίδα (RLH 3). Εκτός από την εγκατάλειψη της χρήσης, η περιοχή επηρεάζεται κυρίως από την αποθήκευση (χρήση αναψυχής) της πλαγιάς του λιβαδιού καθώς και από τις ζημιές που προκαλούνται από την καταπάτηση από διάφορα μονοπάτια.