Wraz z postępującą industrializacją, Hubert Anton Disch otworzył fabrykę celulozy w Kostheim 1 czerwca 1885 r. na terenie wielkości dwóch boisk piłkarskich, bezpośrednio przylegającym do "Neudörfche", a rok później fabrykę papieru. Firma produkowała celulozę i papier z rozdrobnionego drewna i stała się najważniejszym pracodawcą w Kostheim. Fabryka celulozy była uważana za "szufladę do chleba" Kostheim.

Pomimo niekorzystnych warunków produkcji, które zanieczyszczały środowisko, firma cieszyła się wysokim poziomem akceptacji wśród ludności jako pracodawca aż do II wojny światowej. Około 1960 r. firma osiągnęła najwyższy poziom zatrudnienia, zatrudniając 1200 robotników i pracowników przemysłowych. Wraz ze wzrostem produkcji zwiększył się wpływ na środowisko spalin, sadzy i zanieczyszczenia rzeki Main poprzez odprowadzanie ścieków.

W 1969 r. zaostrzone przepisy dotyczące ochrony środowiska postawiły nawet pod znakiem zapytania istnienie firmy. Systemy oczyszczania i filtrowania wymagane do ochrony nie mogły zostać zainstalowane ze względu na koszty. W rezultacie zaprzestano produkcji celulozy i wytwarzano jedynie papier z dostarczanej celulozy. Począwszy od 1970 r. produkcja papieru była w coraz większym stopniu przestawiana na makulaturę. Proces recyklingu rozpoczął się pod nazwą Apura, stopniowo prowadząc do całkowitego wyeliminowania celulozy.

W 1995 roku Svenska Cellulosa AG przejęła większość udziałów i nadal prowadzi firmę, zatrudniając około 500 pracowników.