Stuckart, Wilhelm

Prawnik, sekretarz stanu, Gauobmann Federacji Prawników Narodowosocjalistycznych

Urodzony: 16 listopada 1902 w Wiesbaden

Zmarł: 15 listopada 1953 w pobliżu Hanoweru

Po zdaniu państwowych egzaminów prawniczych i uzyskaniu doktoratu we Frankfurcie nad Menem, Stuckartowi zaproponowano stanowisko aplikanta adwokackiego w kancelarii Liebmann-Hallgarten w Wiesbaden. W 1931 r. doszło do sporu, gdy Stuckart, zupełnie nieoczekiwanie dla swojego żydowskiego pracodawcy, poparł antysemickie nazistowskie hasła. Niedługo później został wydalony jako prawnik z sądu okręgowego w Wiesbaden za sprzyjanie narodowemu socjalizmowi.

Stuckart założył wówczas kancelarię adwokacką w Szczecinie. W dniu 1 kwietnia 1932 r. wstąpił do NSDAP, awansował na Gauobmanna Bund Nationalsozialistischer Juristen (Narodowosocjalistycznego Związku Prawników), a po dojściu do władzy w 1933 r. został tymczasowym nadburmistrzem Szczecina, sześć miesięcy później sekretarzem stanu w pruskim Ministerstwie Kultury, a w końcu, w marcu 1935 r., sekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Rzeszy.

We wrześniu tego samego roku, podczas kongresu partii w Norymberdze, współpracował z Hansem Globke nad projektem "ustaw norymberskich", które odmawiały Żydom "prawa do obywatelstwa Rzeszy" i zakazywały małżeństw między "Aryjczykami" i "Żydami". Stuckart był zaangażowany w dyskryminującą ustawę o nadawaniu imion (obowiązkowe dodatkowe imiona Izrael i Sara), a także wprowadzenie "paragrafu hańby rasowej". Podczas konferencji w Wannsee 20 stycznia 1942 r., jako sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, odegrał decydującą rolę w planowaniu działań, które miały doprowadzić do deportacji i eksterminacji milionów Żydów w Europie. Jego wypowiedzi na temat "kwestii mieszanej krwi" zdominowały znaczną część konferencji. Przed Trybunałem Norymberskim Stuckart twierdził, że nic nie wiedział o losie deportowanych Żydów. Pomimo tego, został skazany za zbrodnie przeciwko ludzkości, jednak jako "morderca zza biurka" sklasyfikowany jako ciężko chory, otrzymał jedynie wyrok więzienia, który został uznany za odbyty przez areszt tymczasowy.

Po zwolnieniu Stuckart został skarbnikiem w Helmstedt, a następnie dyrektorem zarządzającym Instytutu Promocji Gospodarki Dolnej Saksonii. W październiku 1951 r. Stuckart został wybrany trzecim krajowym przewodniczącym Stowarzyszenia Osób Wysiedlonych i Pozbawionych Praw Obywatelskich (BHE) w Dolnej Saksonii. W 1952 r. wstąpił do Socjalistycznej Partii Rzeszy, która została zdelegalizowana w 1954 r. jako organizacja będąca następcą NSDAP.

Zginął w wypadku samochodowym w 1953 roku.