Jacob Sporrenberg zaciągnął się do Freikorpsu w 1919 r. i wziął udział w puczu Kappa w 1920 r. W 1922 r. wraz z bratem został członkiem NSDAP. W 1922 r. on i jego brat zostali członkami NSDAP. W 1923 r. Jacob Sporrenberg został skazany na dwa lata więzienia przez francuskie władze okupacyjne za nielegalną działalność konspiracyjną na rzecz NSDAP w Zagłębiu Ruhry, ale został zwolniony za kaucją. Następnie stworzył NSDAP w Düsseldorfie. W 1925 r. wstąpił do SA, a w 1930 r. do SS. Zdobył mandat w wyborach do Reichstagu w marcu 1933 roku.

We wrześniu 1939 r. Jacob Sporrenberg został mianowany Wyższym Dowódcą SS i Policji na Ren, z siedzibą w Wiesbaden przy Walkmühlstraße 83. Wraz z żoną, synem, córką, matką i bratem Paulem wprowadził się do dawnego domu Richarda Waltera Darré, który służył również jako Główny Urząd Rasy i Osadnictwa.

Kiedy "obóz pracy Westwall" w Hinzert został przekształcony w specjalny obóz SS i obóz koncentracyjny, Paul Sporrenberg został zatrudniony na najniższym stopniu SS. Dzięki braterskiej opiece Paul Sporrenberg awansował do rangi komendanta obozu koncentracyjnego w Hinzert. Jak dowiodły powojenne procesy, był on znany ze szczególnie sadystycznego traktowania więźniów. Jacob Sporrenberg otrzymał rozkaz walki z partyzantami w Mińsku w 1941 roku, a w sierpniu 1943 roku został mianowany dowódcą SS i policji w dystrykcie lubelskim.

W ramach "Operacji Dożynki" (październik 1943 r.) Paul Sporrenberg otrzymał zadanie przeprowadzenia "Ostatecznego Rozwiązania". W ciągu kilku dni rozstrzelano prawie 43 000 Żydów, a stosy zwłok spalono. Jacob Sporrenberg monitorował wydarzenia z małego samolotu. Kiedy Armia Czerwona zbliżyła się do Lublina, uciekł samolotem do Norwegii, gdzie został aresztowany w maju 1945 r. i poddany ekstradycji do Polski. Został tam stracony 6 grudnia 1952 roku.

Paul Sporrenberg mieszkał z żoną w Mönchengladbach do 1959 roku. Zmarł w areszcie w Koblencji w 1961 roku.