Spies, Hermine

Śpiewaczka (mezzosopran)

ur.: 25.02.1857 w Löhnberger Hütte koło Weilburga

zm.: 26.02.1893 w Wiesbaden

Jej ojciec, Friedrich Spies, był spokrewniony z braćmi Buderus i kolejno zarządzał ich hutami w Löhnberg, Hirzenhain i Runkel/Lahn. W wieku 14 lat Spies została wysłana do Instytutu Bernhardta w Wiesbaden.

Oprócz nauki szkolnej pobierała lekcje gry na fortepianie i kształciła się wokalnie w nowej szkole muzycznej prowadzonej przez Wilhelma Freudenberga, który przybył do Wiesbaden w 1865 r. jako dyrygent Cäcilienverein. Od 1877 r. studiowała śpiew w Berlinie u pedagoga i teoretyka śpiewu Ferdinanda Siebera (1822-1895). Kiedy Friedrich Spies przeszedł na emeryturę, rodzina przeniosła się do Wiesbaden w 1879 roku, a Spies kontynuowała studia w konserwatorium dr Hocha we Frankfurcie ze znanym barytonem Juliusem Stockhausenem (1826-1906).

W Wiesbaden występowała z Cäcilienverein w 1880 roku - jako alt w "Das Paradies und die Peri" Roberta Schumanna i "Mesjaszu" Haendla. Jej przełomową rolą była partia altowa w oratorium Schumanna "Der Rose Pilgerfahrt" we Frankfurcie w 1882 roku. Po tym nastąpiły kolejne koncerty w całych Niemczech, w tym pieśni Schuberta, Schumanna i Brahmsa. Poznała Brahmsa w 1883 r. po koncercie w Krefeld, a kolejne spotkania miały miejsce w Wiesbaden. Brahms uznał ją za idealną interpretatorkę jego "Rapsodii altowej" i skomponował dla niej kilka pieśni. Następnie wystąpili razem na kilku koncertach.

Spies wyruszyła w trasy koncertowe po całej Europie i odrzuciła oferty jako śpiewaczka operowa. Wkrótce została uznana za jedną z najważniejszych śpiewaczek altowych w Europie. Jej repertuar obejmował również utwory Johanna Sebastiana Bacha, Josepha Haydna i współczesnych kompozytorów, którzy są dziś mniej znani. W Wiesbaden śpiewała z Cäcilienverein w oratorium "Eliasz" Mendelssohna Bartholdy'ego w 1889 roku.

W 1891 roku wzięła udział w Festiwalu Muzycznym Środkowego Renu. To tutaj poznała sędziego okręgowego Wiesbaden Walthera Hardtmutha, którego poślubiła w 1892 roku. Przeszła na prywatną emeryturę i zmarła w następnym roku.