Schapper, Karl (także Carl)

Nauczyciel, przywódca robotniczy

ur. 30.12.1812 w Weinbach

zm.: 28.04.1870 w Londynie

Schapper studiował leśnictwo w Giessen, ale nie został dopuszczony do egzaminów jako członek lokalnego bractwa. Był wielokrotnie prześladowany i aresztowany przez władze z powodu swojej licznej działalności rewolucyjnej (m.in. był współzałożycielem "Ligi Sprawiedliwych" i "Ligi Komunistów"). Podróżował ze Szwajcarii przez Paryż do Londynu, gdzie utrzymywał bliskie kontakty z Marksem i Engelsem i był jednym ze współsygnatariuszy "Manifestu Komunistycznego".

Schapper powrócił w 1848 roku i odegrał kluczową rolę w założeniu Stowarzyszenia Pracy w Wiesbaden. Dążył do ściślejszego powiązania stowarzyszeń robotniczych w regionie, aby nadać ich interesom większą wagę polityczną, reprezentował stowarzyszenie Wiesbaden na licznych konferencjach regionalnych i założył oddział "Ligi Komunistów" w Wiesbaden.

Jednak jego radykalne postulaty były wielokrotnie krytykowane, a on sam był coraz bardziej odsuwany od społeczeństwa. W 1850 r. Schapper ponownie podjął próbę reorganizacji Stowarzyszenia Edukacji Robotniczej w Wiesbaden i zorganizował 26 maja 1850 r. publiczny festiwal na Neroberg, w którym podobno wzięło udział kilkaset osób. Po tym wydarzeniu nasiliły się ataki na jego osobę; 18 czerwca nakazano mu opuścić Wiesbaden.

Podporządkował się 20 czerwca i wraz z rodziną udał się do Londynu przez Kolonię, gdzie wcześniej pełnił funkcję przewodniczącego Stowarzyszenia Robotników. Tam zarabiał na życie między innymi jako nauczyciel języka, początkowo kontynuując swoją działalność polityczną, a następnie wycofując się do życia prywatnego.