Lampert, Sylvester (pseudonim sceniczny: Heujo Ne'ary)

muzyk

ur.: 31.12.1921 w Höchst am Main

zm.: 25.02.1999 w Wiesbaden

Lampert dorastał w Wiesbaden, gdzie jego rodzice przeprowadzili się, aby pracować jako showmani i prowadzić kino. Jako Sinto nie mógł rozpocząć praktyki jako mechanik samochodowy po ukończeniu szkoły z powodu dyskryminacji ze strony narodowych socjalistów. W 1938 r. znalazł pracę jako kierowca dostawczy w piekarni Wilhelma Beckera. Becker umożliwił mu szkolenie na piekarza, choć nie oficjalnie, a nawet mógł uczęszczać do szkoły zawodowej. Pracował w piekarni aż do aresztowania 8 marca 1943 r., w dniu, w którym Sinti z Wiesbaden zostali zapędzeni przez narodowych socjalistów do synagogi, a następnego dnia deportowani do Auschwitz-Birkenau.

Lampert musiał pracować przymusowo w fabryce zbrojeniowej w Auschwitz. Kiedy SS poszukiwało "silnych mężczyzn" do "komanda" w Natzweiler-Struthof w Alzacji, Lampert zgłosił się na ochotnika w nadziei na otrzymanie większych racji żywnościowych. Nie miał pojęcia, że został wybrany do medycznych eksperymentów na ludziach. Lekarze SS chcieli sprawdzić, czy i jak długo ofiary testów mogą przetrwać infekcję tyfusem z antidotum lub bez niego. Lampert był jednym z tych, którym przed testem wstrzyknięto antidotum i którzy przeżyli. Wiosną 1944 r. został przeniesiony do pracy przymusowej w podobozie Neckarelz, a następnie do obozu koncentracyjnego Dachau niedaleko Monachium. W podobozie na lotnisku Monachium-Riem więźniowie musieli prowizorycznie naprawiać asfalt, który został uszkodzony przez ciągłe naloty w ostatnich dniach wojny. Pod koniec kwietnia zostali wypędzeni przez SS w kierunku Bad Tölz. SS uciekło 27 kwietnia 1945 r., a Lampert i inni ocaleni z marszu śmierci dotarli do wojsk amerykańskich 1 maja.

W sierpniu 1945 r. Lampert, którego najbliższa rodzina została niemal całkowicie wymazana w czasach nazizmu, powrócił do Wiesbaden. Tutaj zdecydował się na życie muzyka. Pod pseudonimem scenicznym "Heujo Ne'ary" występował jako skrzypek przez ponad 50 lat; pojawił się także w mniejszych rolach filmowych, takich jak w "Der letzte Walzer" z Curdem Jürgensem, w "Käpt'n Bay Bay" z Hansem Albersem lub w "Der Tiger Akbar", gdzie wystąpił jako skrzypek. Z okazji swoich 75. urodzin został uhonorowany brązowym medalem obywatelskim. Był opiekunem pianisty bluesowego i jazzowego Petera Lancastera.