Eulenburg, Botho Wend August Graf zu

Prawnik, premier, minister spraw wewnętrznych, prezydent rządu

Urodzony: 31.07.1831 w Wicken koło Bartenstein

zm. 05.11.1912 w Berlinie

Eulenburg był synem pruskiego polityka Botho Heinricha Grafa zu Eulenburga (1804-1879) i jego żony Therese, z domu hrabiny von Dönhoff (1806-1885). Po ukończeniu studiów prawniczych w Królewcu i Bonn, Eulenburg wstąpił do pruskiej służby cywilnej. W 1857 r. zlecono mu administrowanie urzędem powiatowym w Marienwerder, a od 1859 r. był starostą powiatu Deutsch-Krone.

W dniu 14 maja 1869 r. zastąpił Gustava von Diest na stanowisku nadprezydenta okręgu Wiesbaden, a po wojnie francusko-pruskiej w 1872 r. objął urząd nadprezydenta okręgu Metz. W 1873 r. przeniósł się na urząd nadprezydenta prowincji Hanower. W latach 1878-81 Eulenburg był pruskim ministrem spraw wewnętrznych i na tym stanowisku był szczególnie zaangażowany w opracowanie ustawy socjalistycznej. Po konflikcie z Bismarckiem zrezygnował ze stanowiska ministra spraw wewnętrznych i został nadprezydentem prowincji Hesja-Nassau w Kassel w latach 1881-92.

Po powrocie do Berlina, w marcu 1892 r. zastąpił Leo von Capriviego na stanowisku pruskiego ministra spraw wewnętrznych, a latem 1892 r. ponownie został pruskim ministrem spraw wewnętrznych. Swoimi planami uchwalenia nowej socjalistycznej ustawy, tzw. Umsturzvorlage, wywołał sprzeciw kanclerza Rzeszy Leo von Capriviego. Obaj zostali ostatecznie zdymisjonowani przez cesarza Wilhelma II 26 października 1894 roku.

Eulenburg był członkiem pruskiej Izby Reprezentantów w latach 1863-70 i ponownie w latach 1879-81, a także członkiem Reichstagu Konfederacji Północnoniemieckiej w 1867 roku. Od 1899 r. był członkiem pruskiej Izby Panów.