Karl Alfons Deisenroth urodził się w Bad Hersfeld 2 lutego 1913 roku. W latach 1919-1923 uczęszczał do szkoły podstawowej w Bad Hersfeld, a następnie do miejscowego gimnazjum państwowego, gdzie w 1930 r. zdał maturę.

Od kwietnia 1930 r. do października 1932 r. Deisenroth pracował jako urzędnik przemysłowy w firmie Börner Bros. W tym samym czasie, w latach 1931 i 1932, ukończył kurs w prywatnej szkole handlowej Walther w Bad Hersfeld. Deisenroth był zatrudniony w firmie szkoleniowej do czasu rozpoczęcia służby wojskowej w 1935 r. Od 1937 r. do wybuchu wojny był zatrudniony jako asystent ds. zakupów, a później jako kierownik ds. zakupów w Maschinenfabrik Wiesbaden, a następnie w AEG Berlin. W latach 1939-1945 Karl Alfons Deisenroth brał udział w wojnie jako pilot samolotu i kapitan eskadry. Tutaj osiągnął stopień kapitana rezerwy.

Po zakończeniu II wojny światowej Karl Alfons Deisenroth powrócił do swojego rodzinnego miasta Bad Hersfeld i dzięki dobrej znajomości języka angielskiego i francuskiego objął stanowisko tłumacza w biurze burmistrza. Jego obowiązki obejmowały zarówno codzienne sprawy, jak i korespondencję z amerykańskim rządem wojskowym. Główną troską Deisenrotha było stworzenie przestrzeni życiowej dla cywilnej ludności Bad Hersfeld poprzez zwolnienie zajętych budynków. W dniu 1 listopada 1946 r. rada miejska zleciła mu odbudowę uzdrowiska i powierzyła mu zarządzanie nim. Deisenroth nadzorował również wiercenie Vitalbrunnen od 1947 r., co doprowadziło do dalszego rozwoju Hersfeld jako uzdrowiska.

W 1948 roku Karl Alfons Deisenroth przeniósł się do Ministerstwa Gospodarki i Transportu Hesji. Jako konsultant ds. uzdrowisk był odpowiedzialny za odbudowę uzdrowisk w Hesji do 1949 roku. Następnie Deisenroth przejął zarządzanie heskimi uzdrowiskami państwowymi Bad Schwalbach, Schlangenbad i Bad Salzhausen. Następnie w 1956 roku objął stanowisko dyrektora handlowego uzdrowiska Bad Ragaz i uzdrowisk w Szwajcarii, a od 1958 do 1965 roku był dyrektorem uzdrowiska i dyrektorem zarządzającym administracji uzdrowiska Bad Mergentheim. W latach 1961-1963 brał udział w ćwiczeniach wojskowych jako oficer rezerwy równolegle z pracą na stanowisku dyrektora uzdrowiska. Zanim Deisenroth przeniósł się do Wiesbaden w 1967 roku, był dyrektorem uzdrowiska i dyrektorem zarządzającym administracji uzdrowiska Bad Liebenzell od 1 stycznia 1966 roku.

Na wszystkich swoich stanowiskach Karl Alfons Deisenroth był w dużej mierze odpowiedzialny za przebudowę i rozbudowę uzdrowisk, reorganizację administracji i restrukturyzację ekonomiczną spółek.

W dniu 1 kwietnia 1967 r. Karl Alfons Deisenroth decyzją Rady Miasta Wiesbaden został mianowany dyrektorem uzdrowiska i tym samym stał się szefem działalności uzdrowiskowej. Karl Alfons Deisenroth z powodzeniem prowadził kampanię na rzecz reorganizacji branży uzdrowiskowej w Wiesbaden. Dzięki umiejętnym innowacjom strukturalnym udało mu się podwoić liczbę łóżek spa. Osiągnął również całoroczne wykorzystanie obiektów uzdrowiskowych, co doprowadziło do znacznego wzrostu dochodów miejskich dzięki podatkowi uzdrowiskowemu. Deisenroth był w dużej mierze odpowiedzialny za rozwój struktury spa w Aukammtal. Między innymi dzięki jego staraniom powstała Niemiecka Klinika Diagnostyki (DKD). Wraz z różnymi urzędami miejskimi, Deisenroth był w stanie przekonać Wiesbaden, aby stało się lokalizacją uzdrowiskową. Zainicjował również dalsze procesy rozwoju strukturalnego, które sprawiły, że miasto stało się atrakcyjne jako uzdrowisko i cel wycieczek. Był również zaangażowany w utworzenie uzdrowiska termalnego Aukammtal.

Deisenroth był honorowym przewodniczącym Stowarzyszenia Uzdrowisk Hesji, członkiem zarządu Stowarzyszenia Gospodarczego Niemieckich Uzdrowisk i Uzdrowisk, członkiem zarządu Stowarzyszenia Turystycznego Kraju Związkowego Hesji, członkiem Rady Doradczej ds. Turystyki Ministerstwa Gospodarki i Technologii Hesji, członkiem Komitetu Zarządzania Biznesem Niemieckiego Stowarzyszenia Uzdrowisk oraz ekspertem konsultantem dla przedsiębiorstw turystycznych i handlowych w Niemczech i za granicą. Karl Alfons Deisenroth przeszedł na emeryturę 29 lutego 1972 roku. Zmarł 27 lutego 2000 roku w Wiesbaden.