Brugmann, Karl Friedrich Christian

Językoznawca

ur.: 16.03.1849 w Wiesbaden

zm.: 29.06.1919 w Lipsku

Brugmann studiował filologię klasyczną i indoeuropejską w Halle, Lipsku i Bonn w latach 1867-72. Tytuł doktora uzyskał w Lipsku w 1871 roku. Po zdaniu egzaminu na nauczyciela gimnazjalnego w Bonn w 1871 r. uczył najpierw w gimnazjum w Wiesbaden, a w latach 1873-77 był dyrektorem gimnazjum Nicolai w Lipsku. W 1877 r. habilitował się na tamtejszym uniwersytecie.

W latach 1877-82 Brugmann był tam początkowo prywatnym wykładowcą, a w latach 1882-84 profesorem nadzwyczajnym językoznawstwa porównawczego, aż w 1884 r. przyjął posadę we Fryburgu. Powrócił do Lipska w 1887 r. i aż do śmierci był profesorem zwyczajnym językoznawstwa indoeuropejskiego.

Brugmann był członkiem korespondentem Akademii Nauk w Kopenhadze, Uppsali, Budapeszcie, Petersburgu, Wiedniu, Lipsku i Monachium. W 1912 roku został wybrany pierwszym przewodniczącym Towarzystwa Indoeuropejskiego.

Oprócz badań naukowych interesował się również relacjami między badaniami a praktyką. Wraz z Augustem Leskienem opublikował zbiór litewskich pieśni ludowych i bajek (1882). Wraz z Wilhelmem Streitbergiem Brugmann założył czasopismo "Indogermanische Forschungen" (1891).