Bredow, Hans

Inżynier, prezes okręgu

Urodzony: 26 listopada 1879 r. w Schlawe (Pomorze)

Zmarł: 09.01.1959 w Wiesbaden

W latach 1898-1903 Bredow studiował fizykę i elektrotechnikę na Uniwersytecie w Kilonii oraz w Wyższej Szkole Przemysłowej w Köthen/Anhalt.

W 1903 r. rozpoczął pracę dla AEG i został inżynierem projektu w Berlinie i Rydze w zakresie systemów wysokiego napięcia. Od 1908 roku był dyrektorem "Gesellschaft für drahtlose Telegraphie m.b.H." (Telefunken) w Berlinie.

W 1908 r. założył niemiecką służbę radiową na statkach i za oceanem, a w 1913 r. zorganizował transatlantycki ruch radiowy między Niemcami a USA. Kiedy niedługo później Bredowowi udało się po raz pierwszy zaprezentować kilka bezprzewodowych transmisji muzycznych w USA, jego nazwisko było już rozpoznawalne na całym świecie. Bredow zapisał się w historii radia rozrywkowego jako założyciel i organizator tzw. Reichsfunknetz (1919). W 1923 r. w Berlinie odbyła się pierwsza próbna emisja "Deutsche Stunde"; rok później "Deutsche Stunde in Bayern" rozpoczęła nadawanie w 155 oficjalnie zarejestrowanych stacjach radiowych.

W 1919 r. Bredow został dyrektorem ministerialnym w Ministerstwie Poczty Rzeszy, a w 1921 r. sekretarzem stanu ds. telekomunikacji. W 1926 r. został mianowany komisarzem Rzeszy ds. radiofonii i przewodniczącym zarządu Reichsrundfunk-Gesellschaft.

Kiedy narodowi socjaliści doszli do władzy w 1933 r., Bredow, demokrata, złożył rezygnację i wysłał telegram do ministra poczty Rzeszy z prośbą o natychmiastowe zwolnienie aresztowanych pracowników. W rezultacie został uwięziony na 15 miesięcy. Zorganizowano przeciwko niemu pokazowy proces o rzekomą korupcję, który ciągnął się miesiącami. Od 1937 do 1945 r. miał zakaz pracy. W 1935 r. przeniósł swoją rezydencję do Wiesbaden.

Po zakończeniu wojny w 1945 r. Bredow, jako "człowiek pierwszej godziny", został tymczasowo prezydentem rządu Hesji-Nassau (od maja do września). W latach 1949-51 był prezesem zarządu Hessischer Rundfunk i przewodniczącym rady nadzorczej Buderus-Röchling w Wetzlar (1949-1953).

Odegrał decydującą rolę w reorganizacji niemieckiego przemysłu i radiofonii przez aliantów. W 1954 r. został odznaczony Wielkim Krzyżem Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec z Gwiazdą, a Politechnika Gdańska nadała mu tytuł doktora honoris causa. Instytut Hansa Bredowa został założony w Hamburgu w 1950 roku. Jego imieniem nazwano ulicę w Wiesbaden.