Becker, Wolfgang

Malarz, teoretyk sztuki i pedagog

Urodzony: 26.04.1930 w Berlinie

zmarł: 30 listopada 2008 w Wiesbaden

Po ukończeniu studiów malarskich w Hochschule für bildende Künste w Berlinie (pod kierunkiem Wilhelma Tanka, 1888-1967) i spędzeniu roku na studiach w Aix-en-Provence, Becker osiadł w Wiesbaden w 1968 roku. Tutaj w 1972 roku założył Szkołę Sztuk Pięk nych w Wiesbaden (wfk), której celem było osiągnięcie więcej w edukacji laików zainteresowanych sztuką - "gospodyń domowych", jak sam to kiedyś określił z berlińskim humorem - niż uważał, że ówczesna scena artystyczna Wiesbaden była w stanie. Kierując szkołą artystyczną do 1999 roku, Becker aż do śmierci sprzeciwiał się dyletantyzmowi i zwykłej autodramatyzacji, które były dla niego konsekwencjami fałszywego rozumienia wolności w sztuce. Jego credo było zawsze rzemiosło w połączeniu z innowacyjnymi badaniami artystycznymi, w które sam był zaangażowany.

Oprócz twórczości malarskiej, którą w całości poświęcił badaniu autonomicznego potencjału koloru - w przeważającej mierze geometryczno-abstrakcyjnych kompozycjach - opracował decydujące podstawy projektowania w dziedzinie teorii sztuki, tzw. teorii tonalności, w której otworzył paralele z muzyką i jej percepcyjnym potencjałem. Jego osiągnięcia zawodowe doprowadziły go do Bauhausu w Dessau, z którym nawiązał intensywną współpracę w latach 90-tych. Becker był również przez długi czas aktywny politycznie na rzecz miasta Wiesbaden. Przez ponad 15 lat był także członkiem zarządu federalnego BBK, FedWiesbaden (wfk), której celem było osiągnięcie więcej w edukacji laików zainteresowanych sztuką - "gospodyń domowych", jak sam to kiedyś określił z berlińskim humorem - niż uważał, że ówczesna scena artystyczna Wiesbaden była w stanie. Kierując szkołą artystyczną do 1999 roku, Becker aż do śmierci sprzeciwiał się dyletantyzmowi i zwykłej autodramatyzacji, które były dla niego konsekwencjami fałszywego rozumienia wolności w sztuce. Jego credo było zawsze rzemiosło w połączeniu z innowacyjnymi badaniami artystycznymi, w które sam był zaangażowany.

Oprócz twórczości malarskiej, którą w całości poświęcił badaniu autonomicznego potencjału koloru - w przeważającej mierze geometryczno-abstrakcyjnych kompozycjach - opracował decydujące podstawy projektowania w dziedzinie teorii sztuki, tzw. teorii tonalności, w której otworzył paralele z muzyką i jej percepcyjnym potencjałem. Jego osiągnięcia zawodowe doprowadziły go do Bauhausu w Dessau, z którym nawiązał intensywną współpracę w latach 90-tych. Becker był również przez długi czas aktywny politycznie na rzecz miasta Wiesbaden. Przez ponad 15 lat był także członkiem zarządu federalnego BBK, Federalnego Stowarzyszenia Artystów Wizualnych, i odegrał decydującą rolę w ustanowieniu funduszu ubezpieczeń społecznych dla artystów.