Lazarus, Paul (Pinhas)

Rabin okręgowy i miejski, publicysta

Urodzony: 30.10.1888 w Duisburgu

Zmarł: 01.01.1951 w Hajfie

Wysoko wykształcony i zaangażowany społecznie Lazarus był zarówno rabinem okręgu Wiesbaden, jak i rabinem miejskim w synagodze na Michelsbergu w latach 1918-38. Zasłynął również daleko poza Wiesbaden jako członek komitetu wykonawczego "Stowarzyszenia Liberalnych Rabinów Niemiec". Lazarus studiował teologię, historię i filozofię żydowską w Marburgu i Erlangen, a w 1911 r. uzyskał doktorat w Erlangen. Następnie uczęszczał do Żydowskiego Seminarium Teologicznego we Wrocławiu, jednego z najważniejszych ośrodków nauki we współczesnym judaizmie.

Podczas I wojny światowej Lazarus opiekował się żydowskimi żołnierzami na froncie jako rabin polowy. Po wojnie, wraz ze swoją żoną Hedwig Walfisch, która pochodziła z Warszawy, poświęcił się integracji imigrantów, często biednych "wschodnich Żydów" w Wiesbaden. Oprócz pełnienia funkcji przewodniczącego Loży Nassau oraz współzałożyciela i wykładowcy Żydowskiego Centrum Nauczania w Wiesbaden, angażował się w pracę z młodzieżą w bezpartyjnym, niesyjonistycznym "Stowarzyszeniu Żydowskich Klubów Młodzieżowych w Niemczech".

Po dojściu do władzy narodowych socjalistów w 1933 r. Lazarus prowadził kampanię na rzecz rozszerzenia pomocy społecznej w "Żydowskim Centrum Opieki Społecznej", do którego - na jego sugestię - "Stowarzyszenie Pomocy Żydom w Niemczech", "Stowarzyszenie Wspierania Izraelitów", "Stowarzyszenie Kobiet Żydowskich" i "Kuchnia Rytualna dla Klasy Średniej" połączyły siły w Wiesbaden. Kiedy żydowskie dzieci były coraz bardziej dyskryminowane w szkołach publicznych, w 1936 r. zorganizował utworzenie tymczasowej szkoły przy Mainzer Straße.

Lazarus wyemigrował do Palestyny wraz z rodziną w 1939 roku. W Hajfie musiał pracować jako "prywatny rabin"; zatrudnienie jako rabin kongregacji było prawie niemożliwe - w Palestynie było bardzo niewiele liberalnych kongregacji. W 1949 r. opublikował "Die Jüdische Gemeinde Wiesbaden" (Żydowska społeczność Wiesbaden), wspomnienia o zniszczonej społeczności.

Córka Lazarusa, Eva, została profesorem historii muzułmańskiej i żydowskiej i wraz z siostrą przekazała ważną bibliotekę ojca Aktywnemu Muzeum Historii Niemiecko-Żydowskiej przy Spiegelgasse (AMS ). Ulica Paul-Lazarus-Straße w Wiesbaden upamiętnia jego osobę.

Bembenek, Lothar: Rabin dr Paul Lazarus. W: Wiesbaden international 1/1982.

Paul Lazarus Memorial Book. Wkład na cześć ostatniego pokolenia rabinów w Niemczech, Jerozolima 1961.

Taśmy z wywiadami przeprowadzonymi przez Lothara Bembenka z jego córką Evą Yafeh w Jerozolimie w 1982 r. (Kolekcja Bembenek).