Solmsstraße została nazwana na cześć księcia Albrechta zu Solms-Braunfels, jednego z synów księcia, który rezydował w zamku Braunfels. Dzięki neogotyckiej Solmsschlösschen książę Albrecht stworzył własną rezydencję z kaplicą. Ferdinand Schorbach z Hanoweru zaplanował budynek, który został zrealizowany przez architektów Kreiznera i Hatzmanna.

W przeciwieństwie do zwykłej praktyki budowania symetrycznie i w klasycznych formach, Solmsschlösschen został zbudowany na nieregularnym planie, co wynikało z wielkości i funkcji poszczególnych pomieszczeń. Zaprojektowany jako grupa budynków, budynki skrzydłowe, wieże narożne i wykusze tworzą wokół głównej konstrukcji przypominającej wieżę. W ten sposób Solmsschlösschen wydaje się inny z każdej perspektywy, ożywiony przez pół-drewno.

Od połowy XVIII wieku mur pruski był nadal uważany za metodę budowlaną biedaków i dlatego często był ukrywany pod tynkiem. Fakt, że członek wysokiej szlachty wybrał ten materiał budowlany do swojej rezydencji, doprowadził do naśladowców - półdrewno było coraz częściej stosowane na wyższych piętrach. Sala wewnątrz Solmsschlösschen rozciąga się na dwie kondygnacje i jest wzorowana na angielskich "halach".