W marcu 1944 r. narodowi socjaliści utworzyli obóz satelitarny obozu koncentracyjnego Hinzert na północnych obrzeżach Wiesbaden.

W bezpośrednim sąsiedztwie biura SS internowano wówczas około 100 więźniów. Większość z nich stanowili Luksemburczycy, którzy zbuntowali się przeciwko niemieckiej okupacji.

Jednym z zadań więźniów było zbudowanie bunkra dowodzenia dla SS. Kiedy został on zbombardowany przez aliantów 18 grudnia 1944 r., sześciu więźniów zginęło, ponieważ oficer na straży odmówił im dostępu do schronu.

23 marca 1945 r. obóz został rozwiązany z powodu nacierających wojsk amerykańskich, a więźniowie zostali wysłani w marszu śmierci do Frankfurtu.

Planowana likwidacja została ostatecznie powstrzymana przez dowódcę, porucznika policji Herterta, a ocaleni zostali przekazani pod opiekę nacierających sił amerykańskich.

Aby upamiętnić obóz koncentracyjny, 9 listopada 1991 r. w dawnym bunkrze ustawiono pomnik. W dniu otwarcia burmistrz Exner przyjął byłych więźniów w ratuszu.

W imieniu miasta przeprosił za niesprawiedliwość wyrządzoną więźniom. Goście podziękowali mu za zaproszenie i pochwalili pomnik jako miejsce pamięci dla przyszłych pokoleń. Wraz z przewodniczącym Cercle Amical Luxembourgeois podpisali następnie Złotą Księgę miasta.