Στις 14 Μαρτίου 1903, το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να ονομάσει έναν δρόμο στη νοτιοανατολική συνοικία με το όνομα της Βικτωρίας Λουίζας της Πρωσίας (1892-1980), κόρης του Κάιζερ Γουλιέλμου Β'.

Η Βικτόρια Λουίζα της Πρωσίας γεννήθηκε στο Πότσδαμ στις 13 Σεπτεμβρίου 1892 ως το μικρότερο παιδί και μοναδική κόρη του αυτοκράτορα Γουλιέλμου Β' και της συζύγου του Αυγούστας Βικτόρια. Οι γονείς της ανέθεσαν την ανατροφή της σε δασκάλους και γκουβερνάντες. Το 1913, η Βικτόρια Λουίζ παντρεύτηκε τον Ερνστ Αύγουστο του Ανόβερου, ο οποίος διορίστηκε βασιλεύων δούκας του Μπράουνσβαϊκ την ίδια χρονιά. Η Viktoria Luise έγινε έτσι Δούκισσα του Brunswick-Lüneburg, Δούκισσα του Ανόβερου και Πριγκίπισσα της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας.

Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή της δούκισσας. Ειδικότερα, δεν έχουν διασωθεί σχεδόν καθόλου δηλώσεις για πολιτικά ζητήματα. Μία από τις λίγες δηλώσεις που επιτρέπουν την εξαγωγή συμπερασμάτων για τη στάση της Βικτόρια Λουίζε είναι η σφοδρή απόρριψη της Συνθήκης Ειρήνης των Βερσαλλιών του 1919 μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η Viktoria Luise, ως κόρη του αυτοκράτορα που ζούσε πλέον στην εξορία και ως αποτέλεσμα της απώλειας του δικού της τίτλου, απέρριψε τη μεταπολεμική τάξη.

Στην έκδοση "Im Strom der Zeit", που εκδόθηκε υπό το όνομά της, η Συνθήκη Ειρήνης των Βερσαλλιών αναφέρεται ως ο κύριος λόγος της ριζοσπαστικοποίησης στη Γερμανία. Ως απόδειξη αναφέρονται επικριτικά αποσπάσματα από γνωστούς (δημοκρατικούς) πολιτικούς, όπως ο μετέπειτα Γερμανός πρόεδρος Theodor Heuss ή ο Βρετανός πρωθυπουργός Winston Churchill. Ο απολογισμός ερμηνεύει τη Συνθήκη των Βερσαλλιών ως την αιτία των οικονομικών δυσκολιών της Γερμανίας, οι οποίες με τη σειρά τους αποτέλεσαν το πρόσφορο έδαφος για τον εθνικοσοσιαλισμό υπό τον Χίτλερ.

Οι Hohenzollern συνεργάστηκαν με το ναζιστικό καθεστώς από το 1933 και μετά. Αν και ο πρώην Κάιζερ Γουλιέλμος Β' απέρριψε τα πογκρόμ κατά του εβραϊκού πληθυσμού ως "αντισημιτισμό του Ράνταου", ο πρώην αυτοκράτορας δεν πήρε δημόσια θέση κατά των πογκρόμ. Στην ουσία, η απόρριψη του πρώην αυτοκράτορα στρεφόταν κατά του τρόπου με τον οποίο το ναζιστικό καθεστώς ενεργούσε κατά των Εβραίων, αλλά όχι κατά των διώξεων εν γένει.

Αν και τα αυτοβιογραφικά κείμενα δίνουν την εντύπωση ότι η συμπεριφορά της Βικτωρίας Λουίζε απέναντι στους εκπροσώπους του ναζιστικού καθεστώτος ήταν μάλλον αποστασιοποιημένη, διάφορες μαρτυρίες σύγχρονων μαρτύρων δίνουν διαφορετική εντύπωση.

Η Viktoria Luise και ο σύζυγός της συνέχισαν να αγωνίζονται ενεργά για την προσέγγιση μεταξύ Αγγλίας και Γερμανίας. Με τον τρόπο αυτό, υποστήριζαν τους στόχους της εξωτερικής πολιτικής του ναζιστικού καθεστώτος. Το ζευγάρι υποστήριζε επίσης οικονομικά τους εθνικοσοσιαλιστές.

Στα συνέδρια του κόμματος και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936, η Viktoria Luise φρόντιζε τους Βρετανούς VIP καλεσμένους. Η πριγκίπισσα διέθεσε το οικογενειακό κτήμα στην Αυστρία για συναντήσεις της ναζιστικής ηγεσίας. Η σημαία με τη σβάστικα υψώθηκε στο κτήμα στο Brunswick. Η κόρη της Friederike συνοδευόταν από τον ναζιστικό Τύπο καθώς εκτελούσε τα εργασιακά της καθήκοντα.

Τέλος, ο δούκας Ερνστ Αύγουστος του Ανόβερου επωφελήθηκε από τις "αρειανοποιήσεις" και την εκμετάλλευση της καταναγκαστικής εργασίας κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εποχής. Ωστόσο, λόγω έλλειψης πηγών, παραμένει ασαφές αν και σε ποιο βαθμό η Βικτόρια Λουίζε υποστήριξε ενεργά τον σύζυγό της σε αυτή την προσπάθεια.

Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Viktoria Luise έζησε στο κάστρο Marienburg κοντά στο Ανόβερο. Μετά τον θάνατο του συζύγου της το 1953, μετακόμισε σε μια βίλα στο Braunschweig. Ως εκ τούτου, είχε λιγότερους οικονομικούς πόρους στη διάθεσή της. Προκειμένου να εξασφαλίσει τα προς το ζην, η Viktoria Luise άρχισε να δημοσιεύει αυτοβιογραφικά κείμενα. Παρήγαγε συνολικά επτά εκδόσεις, οι οποίες κυκλοφόρησαν μεταξύ 1965 και 1974. Τα βιβλία έφτασαν σε ένα κοινό εκατομμυρίων ανθρώπων. Οι εκδόσεις, γραμμένες από τον συγγραφέα-φάντασμα Leonhard Schlüter, παραποιούν σε μεγάλο βαθμό την ιστορία και είτε παραλείπουν είτε αποσιωπούν τον ρόλο της οικογένειας του Ανόβερου και συνεπώς και της ίδιας της Δούκισσας κατά τη διάρκεια του εθνικοσοσιαλισμού. Η Viktoria Luise πέθανε στο Ανόβερο στις 11 Δεκεμβρίου 1980.

Η Επιτροπή Ιστορικών Εμπειρογνωμόνων που διορίστηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο το 2020 για να επανεξετάσει τους χώρους κυκλοφορίας, τα κτίρια και τις εγκαταστάσεις που φέρουν το όνομα προσώπων στην πρωτεύουσα του κρατιδίου Βισμπάντεν συνέστησε τη μετονομασία της οδού Viktoria-Luise-Straße λόγω της άυλης υποστήριξης του ναζιστικού καθεστώτος από τη Βικτόρια Λουίζα της Πρωσίας μέσω των δραστηριοτήτων της στην εξωτερική πολιτική, ιδίως στη Μεγάλη Βρετανία, και της παραχώρησης του κτήματός της στην Αυστρία για τις συναντήσεις των εθνικοσοσιαλιστών. Ως αποτέλεσμα, υποστήριξε ενεργά το ναζιστικό κίνημα.

Μέσω της αντιπροσωπευτικής της λειτουργίας σε γερμανοβρετανικές συναντήσεις και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936, η Βικτόρια Λουίζα της Πρωσίας διατύπωσε δημοσίως την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία.

Μετά το τέλος της ναζιστικής κυριαρχίας, η Viktoria Luise της Πρωσίας σχετικοποίησε και υποβάθμισε τα εγκλήματα του ναζιστικού καθεστώτος στα αυτοβιογραφικά της γραπτά και σχετικοποίησε τον δικό της ρόλο με ευφημιστική και αθωωτική πρόθεση.